17η
Νοεμβρίου 1973
Εμπνεόμενοι από το ολιγόλεπτο βίντεο Γράμματα στο μέλλον, φανταστείτε ότι και εσείς, όπως ο
πρωταγωνιστής αυτού, ανακαλύψατε τυχαία στο συρτάρι ενός επίπλου του σπιτιού
σας ένα ημερολόγιο της γιαγιάς σας , η οποία ήταν φοιτήτρια της Πολυτεχνικής
σχολής της Αθήνας την εποχή της
εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου.
Να παρουσιάσετε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών της
εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, σαν να ήσασταν εσείς που κρατήσατε
σημειώσεις στο ημερολόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν 14 Νοέμβριου 1973 όταν έφτασα το πρωί στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, όπου όλοι οι φοιτητές κάναμε αποχή από τα μαθήματα με αίτημά μας να γίνουν οι εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους φέτος και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου. Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, παρατήρησα πως άρχιζαν να μαζεύονται στο χώρο του Πολυτεχνείου ολοένα και περισσότεροι φοιτητές και άνθρωποι που μόλις είχαν ειδοποιηθεί για τα νέα.
Η αστυνομία προσπάθησε να μας εμποδίζει και να μας σταματήσει χωρίς καμία επιτυχία. Κατά το απόγευμα αποφασίστηκε πως θα γίνει κατάληψη του Πολυτεχνείου. Κλείσαμε τις πόρτες και ξεκινήσαμε τα σχέδια για εξέγερση κατά του πολιτικού καθεστώτος.
Για την επίτευξη της εξέγερσης δημιουργήσαμε έναν ραδιοφωνικό σταθμό από τον οποίο ακούγονταν διάφορα επαναστατικά συνθήματα. Εγκαταστάθηκαν οι πολύγραφοι οι οποίοι δούλευαν όλη την ώρα για να πληροφορούν τους πολίτες για τις αποφάσεις της συνέλευσης των φοιτητών. Φοιτητές και πολίτες εντός και εκτός του Πολυτεχνείου φώναζαν συνθήματα και έγραφαν στα ταξί, στα λεωφορεία και στους τοίχους συνθήματα.
Οι άνθρωποι μας στήριζαν φέρνοντας τρόφιμα και φάρμακα για να πετύχουμε τον στόχο μας. Υπήρχαν αστυνόμοι σκοπευτές στις ταράτσες τον γύρω κτιρίων. Οι αστυνόμοι επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους που βρίσκονταν έξω από το Πολυτεχνείο με δακρυγόνα και ρόπαλα. Η αστυνομία όμως αδυνατούσε να διακόψει την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Τότε ήταν που παρενέβη και η στρατιωτική δύναμη.
Αντίκρισα στο βάθος τρία τανκς τα οποία κατευθύνονταν προς εμάς. Τα δυο από αυτά μπλόκαραν τις πλαϊνές εισόδους του Πολυτεχνείου ενώ το τρίτο στράφηκε προς την κεντρική είσοδο. Ζητήσαμε διαπραγματεύσεις αλλά το αίτημά μας απορρίφθηκε. Ήταν τρεις τα ξημερώματα της 17 Νοεμβρίου και τότε δόθηκε εντολή στο τανκ να εισβάλλει από την κεντρική είσοδο. Εκείνη τη στιγμή είδα το τανκ να πέφτει πάνω στην κεντρική πόρτα παρασύροντας τους φοιτητές που ήταν σε εκείνο το σημείο. Ταυτόχρονα, εισέβαλλαν αστυνομικοί στο προαύλιο και άρχισαν να κυνηγάνε τους φοιτητές.
Όλοι μας αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε τα κάγκελα για να διαφύγουμε στους γύρω δρόμους και να βρούμε ένα ασφαλές μέρος. Πολλοί καταφύγαμε σε γύρω πολυκατοικίες, ένας από αυτούς και εγώ, ενώ κάποιοι άτυχοι φοιτητές είχαν συλληφθεί. Είχα καταφύγει στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας και κρυβόμουν μαζί με άλλους 10 περίπου φοιτητές. Είχαν περάσει αρκετές ώρες μέχρι να επιστρέψω σπίτι......... .
Καρτάλης Χριστόφορος, Γ2
Αγαπητό ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκομαι στο Πολυτεχνείο μαζί με άλλους φοιτητές εδώ και τρεις ημέρες. Γράφουμε προκηρύξεις και τις μοιράζουμε σε όλο τον κόσμο. Αγωνιζόμαστε για την κατάλυση της δικτατορίας. Με το ραδιοφωνικό σταθμό μας, στέλνουμε μηνύματα σε όλο τον ελληνικό λαό: Κάτω η Χούντα, ψωμί-παιδεία-ελευθερία. Όλοι ενωμένοι.
Όλοι οι φοιτητές καταφθάνουν στο Πολυτεχνείο. Ο κόσμος ξεσηκώνεται, καταφθάνει κι αυτός. Κανείς δεν φοβάται. Ένας είναι ο σκοπός μας: Να ρίξουμε τη Χούντα.
Από μακριά καταφθάνει, βλέπουμε ένα τανκ μαζί και ομάδα αξιωματικών. Οι φοιτητές στέκονται έξω από το Πολυτεχνείο και αντιστέκονται. Τα δακρυγόνα, που ρίχνουν οι αστυνομικοί, δυσκολεύουν πολύ τον αγώνα μας. Ελεύθεροι σκοπευτές σημαδεύουν τους άοπλους φοιτητές. Όμως το χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στα χείλη όλων μας! Η νίκη είναι με το μέρος μας! Η δικτατορία έφτασε στο τέλος της,πιστεύουμε. Ελπίζω να τιμωρηθούν όσοι είναι ενάντια στον ελληνικό λαό.
Αδαμοπούλου Ελένη, Γ1
Βρισκόμασταν στο σπίτι της γιαγιάς μας για το Σαββατοκύριακο. Ήτανε μεσημέρι, όταν αποφασίσαμε να τη βοηθήσουμε με τις δουλειές του σπιτιού. Μας είχε αναθέσει το ξεσκόνισμα και αμέσως πιάσαμε δουλειά. Καθώς ξεσκονίζαμε ένα ντουλάπι, έπεσε στην αντίληψή μας ένα ημερολόγιο της γιαγιάς μας. Αρχίσαμε να το ξεφυλλίζουμε……
ΑπάντησηΔιαγραφή20 Οκτωβρίου του 1973
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
η ζωή έχει πάρει τα κάτω της τελευταία. Η χούντα και ο φασισμός έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο. Το ίδιο και η ανεκτικότητά μας έχει φτάσει στα όριά της. Μας έχουν απαγορεύσει βιβλία, ταινίες τραγούδια, κυρίως αυτά του Μίκη Θεοδωράκη και οποιουδήποτε άλλου καλλιτέχνη που έχει αντίθετες απόψεις με αυτές του καθεστώτος. Απαγορεύεται ό,τι έχει σχέση με την εξέγερση και τις διαδηλώσεις. Άνθρωποι σκοτώνονται, γεγονός ανησυχητικό. Ο κόσμος, όμως, έχει αρχίσει να μας ακούει. Μας βοηθά προσφέροντάς μας τρόφιμα, φαρμακευτικά είδη και ψυχολογική υποστήριξη. Τα νέα για την εξέγερσή μας διαδόθηκαν μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού που κατάφεραν να στήσουν φοιτητές του τμήματος της Μηχανολογίας. Βρίσκομαι σε απόγνωση όπως και πολλοί άλλοι. Κανείς μας, όμως, δεν θα σταματήσει να μάχεται για τα πιστεύω του.
Γαγανα Ιωάννα και Αλμανίδου Ιωάννα, Γ1
Αγαπημένε μου Χρήστο,
ΑπάντησηΔιαγραφήξέρω ότι έχεις και εσύ τα δικά σου προβλήματα, αλλά πρέπει σε κάποιον να διηγηθώ αυτά που έμαθα σήμερα. Σήμερα, Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, αποφασίσαμε επιτέλους να κάνουμε κατάληψη για το δικαίωμα της εκλογής των φοιτητών. Καλέσαμε και άλλους, πολλούς φοιτητές και το ευχάριστο είναι ότι ανταποκρίθηκαν. Μαζευτήκαμε στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και έπειτα στο δρόμο. Ετοιμάσαμε τα συνθήματά μας για τα δικαιώματά μας, όμως σύντομα τα συνθήματα έγιναν πολιτικά. Φωνάζαμε «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και «Κάτω η χούντα». ΄Ωρες αργότερα καταφέραμε να φτιάξουμε έναν ραδιοπομπό. Η πρώτη μέρα ξεκίνησε δυναμικά, δεν φαντάζεσαι πόσο ευτυχισμένη είμαι, Χρήστο! Μου λείπεις αφάνταστα. Ελπίζω η Βενετία τελικά να είναι η σωστή επιλογή που διάλεξες.
Χρήστο είναι η δεύτερη μέρα της κατάληψης, 15 Νοεμβρίου. Τα πράγματα πηγαίνουν τόσο καλά, όσο δεν φαντάζεσαι. Από το πρωί ο πομπός του Πολυτεχνείου ξεσηκώνει το λαό. Στο Πολυτεχνείο μαζεύεται όλο και περισσότερος κόσμος. Οι άνθρωποι είναι με το μέρος μας, έχει αναστατωθεί όλη η πόλη. Η αστυνομία δεν επεμβαίνει, είναι και αυτή με το μέρος μας. Ο χώρος δονείται ολόκληρος από συνθήματα και είμαστε οι περισσότεροι επάνω στα κάγκελα, στην πύλη, κραυγάζουμε τα συνθήματα. Κάποιοι έχουν βγει και στο δρόμο. Δημοσιογράφοι έρχονται ολοένα και περισσότεροι. Έχει γίνει τρελή εξέγερση, Χρήστο!
16 Νοεμβρίου. Μαζεύουμε, μέρα με μέρα, περισσότερο κόσμο: εργάτες, μαθητές, όλοι είμαστε μια γροθιά. Η κυβέρνηση δηλώνει πως οι φοιτητές δεν έχουν φοιτητικά αιτήματα και είναι θύματα επιδιώξεων σκοτεινών κύκλων που σχεδιάζουν το κακό της Ελλάδας. Προσπαθούν να μας σταματήσουν με αυτές τις δηλώσεις. Η αστυνομία άρχισε να επεμβαίνει. Εγώ είμαι ασφαλής αλλά συμφοιτητές μου έχουν τραυματιστεί. Η αστυνομία μας αντιμετωπίζει με δακρυγόνα και μας έχει πυροβολήσει κοντά στις δύο φορές. Μέχρι να βραδιάσει επικρατεί μάχη. Ασθενοφόρα αρχίζουν να μεταφέρουν τραυματίες και νεκρούς, από το Πολυτεχνείο στα νοσοκομεία. Χρήστο, πρώτη φορά φοβάμαι τόσο πολύ!
Λίγες ώρες πριν ξημερώσει η τέταρτη μέρα. Μεσάνυχτα, λίγο πριν ξημερώσει η 17η Νοεμβρίου. Χρήστο, έχω ένα κακό προαίσθημα, ένας κόμπος σφίγγει την ψυχή μου. Αισθάνομαι ότι κάτι κακό επρόκειτο να συμβεί.
Χρήστο, η ώρα κοντεύει δύο και μισή και εμείς εξακολουθούμε να φωνάζουμε τα συνθήματα. Λένε ότι τα τανκς θα περάσουν την πύλη. Είμαι σίγουρη πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, είμαστε όλοι ενωμένοι σαν αδέρφια…...
Χρήστο, τα τανκς γκρέμισαν την πύλη...
Γιαννακίδου Μαρία, Γ2
https://www.youtube.com/watch?v=KnkCAlkM_LU
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο μου ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις τελευταίες μέρες ζω μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Έχουμε μαζευτεί φοιτητές από διάφορες σχολές της Αθήνας και έχουμε καταλάβει το Πολυτεχνείο. Παράλληλα, λειτουργεί ένας αυτοσχέδιιος ραδιοφωνικός σταθμός που εκπέμπει μέσα από το Πολυτεχνείο συνθήματα κατά της χούντας και προσκαλεί τον κόσμο να μας βοηθήσει στην κατάληψη, όπως μπορεί. Επίσης, μας έχουν στείλει φάρμακα και φαγητό συμπολίτες μας, γιατί είμαστε κλεισμένοι στη σχολή. Έτσι αντιστεκόμαστε στο αυταρχικό καθεστώς που μας καταπιέζει και καταπατά τις ελευθερίες μας.
Όσο περνά η ώρα, έρχεται περισσότερος κόσμος από την Αθήνα για να μας υποστηρίξει και να αντισταθούμε όλοι μαζί. Όλοι φωνάζουν συνθήματα, όπως: ΄΄Κάτω η χούντα΄΄ και ΄΄Θάνατος στην τυραννία΄΄. Εμείς μοιράζουμε σε όλους τους παρευρισκόμενους προκηρύξεις για να διαδοθούν οι ιδέες μας και τα νέα για την εξέγερση ακόμη περισσότερο. Συμπολίτες δεν σταματούν να μας εφοδιάζουν με τρόφιμα, χρήματα και τσιγάρα για να εισχύσουν την κατάληψη. Από το παράθυρο της σχολής βλέπω μια λαοθάλασσα από ανθρώπους που κρατούν πανό και κραυγάζουν οργισμένοι για το δικαίωμα της ελευθερίας.
Το επόμενο βράδυ, όμως, τα πράγματα έγιναν δύσκολα, επειδή η αστυνομία απαγόρευσε την κυκλοφορία με δακρυγόνα. Ταυτόχρονα ένα τανκ εισέβαλε στο Πολυτεχνείο γκρεμίζοντας την είσοδο ενώ στρατιώτες πυροβολούσαν ανεξέλεγκτα στους συγκεντρωμένους. Παντού υπήρχαν άνθρωποι που ζητούσαν βοήθεια, καθώς γίνονταν συμπλοκές μεταξύ του λαού και της αστυνομίας. Έμαθα ότι κάποιοι έπεσαν νεκροί από τους πυροβολισμούς. Έχω μια ελπίδα ότι δεν είναι αλήθεια. Εγώ κατάφερα να κρυφτώ σε μια οικοδομή.
Τη σημερινή μέρα, 17η Νοεμβρίου, θα τη θυμόμαστε όλοι για πάντα γιατί επαναστατήσαμε και καταφέραμε να καταλύσουμε τη χούντα και να επαναφέρουμε την ελευθερία και τη δημοκρατία στις ζωές μας.
Μαρία Αμανατίδου - Πάολα Πρέντι, Γ1