Με αφορμή ένα περιστατικό, κατά το οποίο νιώσατε απογοητευμένοι/ες από τη συμπεριφορά των γονιών σας προς εσάς, γράφετε μια σελίδα στο ημερολόγιό σας, όπου αποτυπώνετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας σχετικά με τη γενικότερη συμπεριφορά των γονιών σας απέναντί σας.
Εργασία της Σαμαρτσίδου Νίκης (Β5)
22 Ιουνίου 2007
Αγαπητό Ημερολόγιο,
Σήμερα είναι Παρασκευή και έχω να σου πω πολλά. Σήμερα μάλωσα με τη μαμά μου για τους βαθμούς μου στο σχολείο. Η μαμά μου λέει πως θα μπορούσα καλύτερα, λες και άμα μπορούσα να γράψω παραπάνω στα διαγωνίσματα δε θα το έκανα. Τέλος πάντων, τώρα είμαστε μαλωμένες και αυτό με στενοχωρεί πολύ, γιατί θα ήθελα μερικές φορές να μπορεί να καταλάβει ότι δεν είμαι ρομπότ και ότι δεν μπορώ πάντα να τα πηγαίνω καλά.
Γενικότερα, εγώ και η μαμά έχουμε καλές σχέσεις και, όταν μαλώνουμε, νιώθω παράξενα, λες και με τρώει κάτι από μέσα μου, λες και χάνω κάτι … έχουμε όμως τον τρόπο μας και οι δύο να συγχωρούμε η μία την άλλη. Η μαμά μερικές φορές μου φέρνει να φάω· μπαίνει στο δωμάτιο με ένα χαμόγελο και μου λέει ότι έφερε φρούτα να φάω, γιατί κάνουν καλό. Εγώ σε αυτό το χαμόγελο βλέπω μία «συγνώμη» … και δεν μπορώ να αντισταθώ, σηκώνομαι και της κάνω μια μεγάλη και σφιχτή αγκαλιά.
Από τη δική μου θέση, για να της εκφράσω τη «συγνώμη» μου, της μαγειρεύω κάτι μετά τη δουλειά. Γενικά, μου αρέσει να μαγειρεύω και, όταν το κάνω για κάποιο αγαπημένο άτομο, μου δίνει μεγαλύτερη χαρά. Το αγαπημένο φαγητό της μαμάς μου είναι η καρμπονάρα, γι’ αυτό έμαθα να τη μαγειρεύω πολύ καλά. Όταν η μαμά μου βλέπει ότι της μαγείρεψα, στην αρχή το παίζει δύσκολη, αλλά μετά έρχεται και με γαργαλάει, μου λέει «μην φέρεσαι σαν αλεπουδάκι, δεν πιάνουν σε μένα αυτά», και μετά αρχίζει και γελάει και μετά καθόμαστε και τρώμε μαζί.
Τη μαμά μου την αγαπώ πολύ και ας θεωρώ πως έχει κάποια ελαττώματα … άλλωστε, όλοι έχουμε.
Αυτά ήταν τα νέα μου για σήμερα, αγαπητό ημερολόγιο, τα λέμε σύντομα.
Εργασία της Τόντζου Πηνελόπης (Β5)
20/11/2020
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα καυγάδισα πάρα πολύ έντονα με την μαμά μου. Η αφορμή του τσακωμού ήταν για ακόμα μια φορά η ώρα που γύρισα από την βόλτα μου με τα κορίτσια. Μια ώρα άργησα και δεν το έκανα επίτηδες, απλώς με την συζήτηση αφαιρέθηκα. Είμαι σίγουρη ότι ο λόγος που μαλώσαμε δεν ήταν η αργοπορία μου, απλώς ήθελε κάπου να ξεσπάσει και η εύκολη λύση ήμουν εγώ.
Πάντα εγώ ήμουν, σε όλα τα πράγματα, σε όλη μου την ζωή, πάντα εγώ ήμουν η εύκολη λύση. Η κατάσταση είναι αποπνικτική μέσα σε αυτό το σπίτι, η μαμά γίνεται χίλια κομμάτια για να προλάβει σπίτι και δουλειά. Ο μπαμπάς, εκείνος δεν μπαίνει καν στον κόπο να ασχοληθεί μαζί μου, όχι πως η μαμά ασχολείται, αλλά έστω εκείνη ενδιαφέρεται αν έφαγα, δεν ενδιαφέρεται μόνο για το πόσα γκολ έβαλε ο ΠΑΟΚ.
Νιώθω πολύ μπερδεμένη και κάποιες φορές αυτό το συναίσθημα μετατρέπεται στο μυαλό μου ως άδικη τύχη. Τα κορίτσια που ανέφερα πιο πριν δεν είναι όντως φίλες μου, βασικά δεν υπάρχουν, απλά έπρεπε να βρω μια δικαιολογία να φεύγω από το σπίτι. Πηγαίνω σε μία βιβλιοθήκη και κάθομαι με τις ώρες χαζεύοντας ή διαβάζοντας βιβλία. Αυτό εννοώ ότι είμαι άτυχη, σε άλλη περίπτωση θα ήμουν μια καλή μαθήτρια, με πολλούς φίλους και πιο επικοινωνιακή. Αντίθετα, περνάω τις τάξεις με το ζόρι, δεν μιλάω με κανέναν και είμαι πάντα μόνη μου. Θα ήθελα και εγώ μια φορά να έχω φίλες και όλα αυτά που έχουν οι άλλοι, αλλά αυτά θα γίνονταν μόνο αν ζούσα υπό άλλες συνθήκες.
Άδικη η ζωή, σε κάποιους δείχνει την ασχήμια της από μικρή ηλικία, σε άλλους σε πιο μεγάλη ηλικία και σε άλλους ποτέ.
Η αδικημένη σου Λένα
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα μάλωσα με τον πατέρα μου, επειδή δεν με άφησε να παίξω ένα παιχνίδι που ήθελα στον υπολογιστή, για μια ώρα μόνο. Δεν του είπα να μου αγοράσει κάτι, απλώς να με αφήσει να παίξω για λίγο, να ξεχαστώ. Τον μικρό μου αδερφό τον Ηλία όμως μια χαρά τον αφήνουν να παίζει όσην ώρα και όποτε θέλει. Πάντα αυτός είναι ο νικητής κι εγώ ο ηττημένος.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι εμένα με άφησαν να βγαίνω βόλτες, με την άδειά τους φυσικά κάθε φορά, στην 1η Γυμνασίου. Τον Ηλία όμως τον άφησαν στην 6η Δημοτικού, χωρίς όμως να χρειαστεί να πάρει άδεια από κάποιον! Ε, αυτό τώρα είναι αδικία.
Γενικά ο μικρός μου αδερφός θα υποστεί μικρότερη τιμωρία σε σχέση με εμένα για την ίδια αταξία, θα πάρει παραπάνω χαρτζιλίκι κτλ. Από ό,τι έχω καταλάβει τόσα χρόνια, η συμπεριφορά των γονιών μου προς εμένα και τον αδερφό μου δεν πρόκειται να αλλάξει, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τουλάχιστον, έχω αυτό το ημερολόγιο που με αφήνει να τα βγάζω όλα από μέσα μου και να ξεσπώ, ακόμα και πάνω σε ένα φύλλο χαρτί.
Εργασία της Ζέρβα Χριστίνας (Β2)
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα ήταν μια απαίσια μέρα στο σπίτι, η ημέρα τον βαθμών. Η μητέρα μου, όπως πάντα, δεν καταλαβαίνει τη δυσκολία ορισμένων μαθημάτων, ακόμα και αν λέει σε εμένα και στην ΑΡΙΣΤΟΎΧΑ αδερφή μου να προσπαθούμε και ό,τι γίνει, πάντα την νοιάζει. Η αδερφή μου βγάζει τέλειους βαθμούς και εγώ μέτριους σε σχέση με την περασμένη χρονιά. Οι βαθμοί μου φέρνουν όλους τους καβγάδες στο σπίτι, είναι κουραστικό να προσπαθείς τόσο πολύ, αυτό δεν είναι δίκαιο, ό,τι και να βγάλω δεν την νοιάζει η προσπάθειά μου και ο κόπος μου, περιμένω ένα μπράβο που δεν έρχεται ποτέ. Δεν είναι δίκαιο να είμαι πάντα η χαζή κόρη ή η χαζή αδερφή που δεν καταλαβαίνει και το χειρότερο είναι ότι έχω δύο ανθρώπους να με μειώνουν.
Τουλάχιστον έχω τον μπαμπά μου, που είναι περήφανος για εμένα με ό,τι βαθμούς και αν βγάζω. Δεν λέω, τουλάχιστον νοιάζονται, αλλά μπορούν και με περισσότερη συμπαράσταση και κατανόηση, μιας και δεν είναι εύκολα όλα σε αυτήν την ζωή.
Δική σου Ειρήνη
Εργασία της Σταυρουλάκη Παρασκευής (Β5)
Κυριακή 5 Ιανουαρίου
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Άλλη μια μέρα με προβλήματα ήταν και η σημερινή. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός! Σήμερα, ο αδερφός μου, που είναι και τρία χρόνια μικρότερος, μπήκε στο δωμάτιό μου και τα έκανε όλα χάλια και, σαν να μην έφτανε αυτό, δεν έβγαινε κιόλας, όταν προσπαθούσα να το τακτοποιήσω. Φυσικά εγώ νευρίασα και του έβαλα τις φωνές και με το δίκιο μου και αυτός, σαν μωρό που είναι, άρχισε να κλαίει! Δεν γίνεται να κάνει όλο αυτό που θέλει, επειδή είναι μικρός, πρέπει να του βάλουμε κάποια όρια! Πρέπει να του μάθουμε να σέβεται και να ακούει τους άλλους. Όπως καταλαβαίνεις, ο αδερφός μου άρχισε να κλαίει και να φωνάζει σαν κακομαθημένο και ήρθε η μαμά μέσα και άρχισε να με μαλώνει! « Εσύ φταις, ο αδερφός σου θέλει απλά να περάσετε λίγο χρόνο μαζί και τα κάνει όλα αυτά γιατί σε αγαπάει», όλο τα ίδια λέει και αγνοεί κάθε προσπάθειά μου να δικαιολογήσω τη θέση μου! Είναι σαν να το κάνει επίτηδες κάθε φορά, για να μην αφήσει καμία μέρα να κυλήσει δίχως καβγάδες μεταξύ μας. Με έχουν κουράσει πια και οι δύο!
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αδερφός μου κάνει κάτι τέτοιο. Είναι σαν να προσπαθεί επανειλημμένα να με εκνευρίσει! Το ξέρω πως δεν πρέπει να δίνω σημασία και πρέπει να φέρομαι σαν μεγαλύτερος και ώριμος άνθρωπος, αλλά κάθε φορά παρασύρομαι από τον θυμό μου και καταλήγουμε σε αυτή την κατάσταση. Ίσως φταίει η εφηβεία για αυτή μου την άρνηση και έλλειψη αυτοσυγκράτησης! Δεν ξέρω τι να σκεφτώ, καταλαβαίνω ότι θέλει να παίξουμε και να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί, αλλά και εγώ έχω πολλές υποχρεώσεις και απαιτήσεις που με αφήνουν με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο.
Από την άλλη, με τη μαμά μου οι σχέσεις μας δεν είναι και τόσο καλές. Συνέχεια παίρνει το μέρος του αδερφού μου και με μαλώνει για το οτιδήποτε, ακόμα και αν δεν φταίω εγώ. Αισθάνομαι σαν ένα σάκο στον οποίο ξεσπάει όλο της το θυμό. Δεν μου αρέσει να μιλάω έτσι, γιατί ακούγομαι κακιά, αλλά πιστεύω ότι αγαπάει τον αδερφό μου περισσότερο από εμένα. Ακούγεται παιδιάστικο, το ξέρω, αλλά αυτός είναι και ένας από τους λόγους που έχω απομακρυνθεί από αυτήν και δεν την εμπιστεύομαι πια τόσο πολύ. Στο παρελθόν, που δεν υπήρχε ο αδερφός μου, ήμασταν πιο δεμένες μεταξύ μας, αλλά αυτό δεν ισχύει πια. Η αλήθεια είναι ότι έχει αλλάξει η συμπεριφορά της απέναντι σε εμένα ή έστω έτσι πιστεύω. Ίσως έχω πολλές απαιτήσεις και προσδοκίες από αυτή, τις οποίες δεν μπορεί να μου πραγματοποιήσει. Ίσως πάλι να υπεραναλύω τα πράγματα και να υπερβάλλω ή να είναι όλα στο μυαλό μου. Να, αυτές τις σκέψεις κάνω κάποιες φορές και πληγώνομαι τόσο πολύ που για όλη την ημέρα θα έλεγε κανείς ότι έχω κατάθλιψη!
Τέλος πάντων! Αυτά ήταν τα νέα μου για σήμερα, η ζωή μου είναι γεμάτη εκπλήξεις από ό,τι βλέπεις! Πρέπει να σε αφήσω τώρα για να συνεχίσω τα διαβάσματα μου. Θα σου γράψω όποτε μπορέσω!
Η φίλη σου,
Σταυρουλάκη Παρασκευή
Περισσότερες εργασίες θα βρείτε στα σχόλια
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκου τι έγινε: Η αδερφή μου η Μάρθα είναι μικρότερη από εμένα κατά 6 χρόνια. Συνήθως λένε πως το μικρότερο παιδί είναι και το πιο αγαπημένο. Αυτό λοιπόν ισχύει στην οικογένειά μου. Η Μάρθα πηγαίνει 2α δημοτικού και εγώ 2α γυμνασίου. Όταν ήρθε η μέρα που θα παίρναμε τους ελέγχους μας, η αδερφή μου είχε παντού 5-7 στα 10. Τότε οι γονείς μου δεν την μάλωσαν, αντιθέτως, πήγαν να την συγχαρούν. Εγώ είχα σε όλα τα μαθήματα 18-20 στα 20, αλλά σε ένα μάθημα μόνο είχα πάρει 13. Τότε η μητέρα και ο πατέρας μου νευριάσανε πολύ, εστίασαν μόνο σε αυτόν τον βαθμό, και άρχισαν να με συγκρίνουν με την αδερφή μου λέγοντας πως είναι καλύτερη από εμένα… Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι δεν είναι κάτι, όμως συνέχιζαν να μου μιλάν υβριστικά. Έτσι, πήγα να μείνω στην γιαγιά μου, για να ξεχαστώ και να βρω μία παρηγοριά. Πιστεύω πως σε λίγες μέρες όλα θα γίνουν όπως πριν…
Γιαγκάζογλου Στέλλα (Β2)
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα συνέβη ένα περιστατικό στην οικογένειά μου που με τάραξε πολύ. Έχω να αναφέρω αρχικά ότι έχω μια μικρή αδελφή 3,5 χρονών, καταλαβαίνεις από τώρα την αιτία του κακού. Ας ξεκινήσω λοιπόν να σου πω ακριβώς τι σηνέβη. Σήμερα 22/06/2016 γύρισα από το σχολείο και επειδή ήμουν πολύ κουρασμένος ήθελα μετά από το μεσημεριανό φαγητό να κοιμηθώ για λιγάκι, όμως δεν ήξερα πού θα καταλήξει αυτό. Ενώ λοιπόν είχα τελειώσει με το φαγητό, πήγα στο δωμάτιό μου και ξάπλωσα για τον μεσημεριανό μου ύπνο. Όπως όλοι ξέρουμε, το μεσημέρι είναι μια ώρα κοινής ησυχίας κάτι το οποίο δεν το έκανε πράξη η οικογένειά μου. Η αδελφή μου επειδή έιναι μικρή, ήθελε να παίξει με τα παιχνίδια της, και δεν κάνει ποτέ ησυχία, αλλά επειδή η φαντασία της οργιάζει, φωνάζει λίγο παραπάνω από ό,τι πρέπει για εκείνη την ώρα. Εγώ αφού έκανα τον υπνάκο μου άκουσα την φασαρία από το παιδικό δωμάτιο της αδελφής μου και σηκώθηκα να της πω να παίζει με τα παιχνίδια της πιο σιγά . Έτσι οι γονείς μου άκουσαν την παρατήρηση που έκανα στην αδελφή μου και αρχισαν τα δικά τους λέγοντας μου ότι είναι μικρό παιδί και ότι πρέπει να διασκεδάσει όπως θέλει και δεν θα πω εγώ τι θα κάνει αλλά αυτό θα το πούν οι γονείς μου . Εγώ τους απάντησα ότι είναι ώρα κοινής ησυχίας και όχι μόνο αυτό, αλλά εγώ κοιμάμαι . Τέλος μου απάντησαν να επιστρέψω στο δωμάτιό μου χωρίς σχόλια . Νευρίασα πάρα πολύ και έχω και μια απάντηση ότι εγώ πάντα κάνω ησυχία όταν κοιμάται κάποιος στο σπίτι αλλα όταν κοιμάμαι εγώ γίνεται πανικός. Για να κλείνω θα σου ξαναγράφω σύντομα.
Ο φίλος σου
Γιολτζικνός Φώτης (Β2)
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γονείς μου συμπεριφέρονται αρκετά καλά έχω να πω. Βρίσκονται δίπλα μου σε ό,τι χρειαστώ, είναι πάντα εκεί για να με συμβουλέψουν και να με ακούσουν. Μου δείχνουν εμπιστοσύνη και με ενθαρρύνουν σε ό,τι κάνω. Βέβαια η μαμά μου είναι λίγο υπερπροστατευτική σε σημείο που μερικές φορές με εκνευρίζει. Παρόλα αυτά κατανοώ ότι το κάνει από αγάπη και ενδιαφέρον και κάπου εκεί τη δικαιολογώ με τόσα που γίνονται και ακούγονται καθημερινά. Με τον μπαμπά μου τα βρίσκουμε πολύ στο ποδόσφαιρο, βλέπουμε μαζί αγώνες, πηγαίνουμε μαζί στο γήπεδο για να παρακολουθήσουμε αγώνες. Σε γενικές γραμμές είναι οι γονείς που θα ήθελε κάθε παιδί να έχει και νιώθω πολύ τυχερός που αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι γονείς μου.
Γκότσικας Χρήστος (Β2)
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαμά είναι εκνευρισμένη μαζί μου, γιατί δεν έβγαλα τους βαθμούς που αυτή ήθελε, δηλαδή δεν ήταν εικοσάρια. Οι βαθμοί μου είχαν και εικοσάρια, αλλά δεν είχαν όσα ήθελε αυτή, είχαν και δεκαέξι σε μαθήματα που δεν τα πήγαινα καλά.
Τώρα μου έχει πάρει το κινητό και δε με αφήνει να βγαίνω έξω, δηλαδή το πρόγραμμά μου από τώρα είναι σπίτι, σχολείο, βόλεϊ, σπίτι. Θέλει να αρχίσω φροντιστήριο, γιατί δεν τα πάω καλά, ενώ ξέρει ότι είμαι πιεσμένη με το πρόγραμμά μου.
Η μαμά μου πιστεύει ότι επειδή είμαι κορίτσι, πρέπει να είμαι πιο έξυπνη από τα αδέρφια μου. Αλλά όταν τα αδέρφια μου έβγαζαν χειρότερους βαθμούς, έλεγε «Δεν πειράζει, καλή προσπάθεια». Ενώ σε μένα έκανε όλο αυτό, δεν ξέρω γιατί. Μερικές φορές με συγκρίνει με τις φίλες μου και αυτό με στεναχωρεί.
Δική σου,
Άννα-Μαρία
Ζωσιμίδου Άννα-Μαρία (Β2)
31/5/2022
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό μου Ημερολόγιο,
Αύριο ξεκινάνε οι εξετάσεις και εγώ προσπαθώ να διαβάσω. Όμως κουράστηκα και είπα να κάνω ένα διάλειμμα και να μιλήσω με την παρέα μου. Τότε, όμως, μπαίνει στο δωμάτιο η μαμά μου, για να δει αν διαβάζω, και με βλέπει με το κινητό. Της εξηγώ ότι απλά ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα και άρχισε να με μαλώνει. Εντέλει μου πήρε το κινητό.
Διάβαζα με τις ώρες, μέχρι που μου το έδωσε πίσω και μου ζήτησε συγνώμη που με μάλωσε και μου εξήγησε ότι αγχώνεται με τον αδελφό μου που δε διαβάζει για τις εξετάσεις και δε θα περάσει την τάξη.
Εγώ, όμως, νιώθω πολύ μεγάλη αδικία. Εμένα, γιατί με μαλώνουν, ενώ διαβάζω έστω και λίγο, και τον αδελφό μου που δε διαβάζει δεν τον μαλώνουν; Εμένα άραγε με σκέφτονται;
Δική σου,
Μιχαέλα
Γουλάρα Μιχαέλα (Β2)
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2022
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα στο σχολείο συζητούσαμε για τους γονείς μας και άμα υπάρχουν πράξεις που μας στεναχώρησαν με την συμπεριφορά τους. Κάπως έτσι θυμήθηκα μια μέρα μια πράξη τους που με στεναχώρησε και θα στην αφηγηθώ.
Την προηγούμενη μέρα από τον τσακωμό, είχα γράψει ένα διαγώνισμα στο οποίο δεν τα πήγα όπως τα ήθελα και στεναχωρήθηκα και εγώ η ίδια. Όμως, οι γονείς μου, αντί να με στηρίξουν, να πουν «δεν πειράζει, μη στεναχωριέσαι, θα τα πας καλύτερα στο επόμενο διαγωνισμα», αντί αυτού μου είπαν ότι δεν προσπαθώ καθόλου, ότι πλέον δεν νοιάζομαι για τους βαθμούς μου και ότι οι φίλοι μου είναι κακή επιρροή, ενώ το μόνο που κάνω όλη μέρα είναι να διαβάζω και να προετοιμάζομαι για τα διαγωνίσματα, ούτε καν προλαβαίνω να βγω ή να μιλήσω με τους φίλους μου, έστω και μέσα από το κινητό.
Για τον αδερφό μου που δεν διαβάζει, δεν νοιάζεται για το σχολείο, με το ζόρι πατάει το πόδι του και είναι όλη μέρα έξω, δεν τους πειράζει, λένε «δεν το έχει με τα μαθήματα, θα έχει κλίση κάπου αλλού». Κι άμα έχω και εγώ κλίση κάπου αλλού, απλά δεν το έχω ψάξει;
Τέλος πάντων, τα σκέφτηκα και στεναχωρήθηκα. Αυτά για την ώρα.
Δικιά σου, Μαρία
Ροντίρη Δήμητρα (Β5)
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό μου ημερολόγιο,
Είμαι πολύ νευριασμένη με την στάση των γονιών μου, γιατί όλη την ώρα φωνάζουνε, αλλά πιο πολύ η μαμά μου φωνάζει και δεν μας αφήνει ποτέ να διαβάσουμε εμένα και τα αδέρφια μου και ποτέ δεν μας αφήνει στην ησυχία μας. Επίσης, η μαμά εργάζεται πολλές ώρες στο μαγζί και κουράζεται πολύ. Αυτό το καταλαβαίνω, ότι κουράζεται, όμως να μας αφήσει να διαβάσουμε καμιά φορά. Η αδερφή μου εκνευρίζεται πολύ με αυτό που κάνει η μαμά μου και για το ότι δεν μπορεί να καταλάβει ότι θέλουμε να διαβάσουμε. Η μαμά θα φωνάξει για τα βιβλία της αδερφής μου που είναι κάτω στο πάτωμα και για τα δωμάτια. Ο μπαμπάς όμως φωνάζει τη μαμά, επειδή μας φωνάζει, αλλά ο μπαμπάς δεν φωνάζει τόσο όσο η μαμά. Εντάξει, και ο μπαμπάς θα μας φωνάξει, αλλά όχι τόσο δυνατά όσο η μαμά.
Με αγάπη
Ελευθερία
Πιπερίδου Ελευθερία (Β5)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό μου ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω να σου γράψω πολύ καιρό ... Λοιπόν, σήμερα αποφάσισα να σου μιλήσω για τα προβλήματα που έχω με την οικογένειά μου.
Όπως σου έχω γράψει και πιο παλιά έχω δυο μικρότερες αδερφές με διαφορά ηλικίας 7 και 8 χρόνια με την καθεμιά. Επειδή είμαι η μεγαλύτερη, όπως καταλαβαίνεις, για όλα φταίω εγώ και κανείς άλλος. Επίσης, πρέπει συνέχεια να τις προσέχω, όταν η μαμά έχει κάποια δουλειά και έτσι χάνω τον ελεύθερό μου χρόνο. Αυτό που μου σπάει όμως περισσότερο τα νεύρα είναι ότι φωνάζουν και μιλάνε ασταμάτητα όλη την ημέρα που καταντάει κουραστικό και για εμένα που προσπαθώ να διαβάσω αλλά και για τη μαμά η οποία δεν το παραδέχεται ποτέ. Αλλά εγώ την καταλαβαίνω, γιατί έχει συνέχεια πονοκεφάλους, όμως λέει ότι είναι ακόμα μωρά, παρόλο που του χρόνου η μία μου αδερφή θα πάει πρώτη δημοτικού. Πέρα από τις αδερφές μου έχω τη μαμά μου και τον πατέρα μου να μου κάνουν κήρυγμα κάθε μέρα το τι είναι σωστό και τι όχι. Το καταλαβαίνω ότι θέλουν να με προστατέψουν, αλλά καταντάει ενοχλητικό. Επίσης, συνέχεια πρέπει να είμαι τέλεια για να δίνω το καλό παράδειγμα στα αδέρφια μου, όμως κανείς δεν είναι τέλειος.
Παρόλα αυτά αγαπάω τα αδέρφια μου και τους γονείς μου, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Θα σου ξαναγράψω σύντομα…
Αντίο,
Μαρία
Λαζαρίδου Μαρία (Β2)
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυχνά οι γονείς μου, όταν μαλώνω ή τσακώνομαι με τα αδέρφια μου, παίρνουν το μέρος του μικρότερου παιδιού, επειδή το θεωρούν αδύναμο σωματικά και πιο ανίσχυρο να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Οι γονείς σκέφτονται ότι το ζητούμενο είναι να ασχοληθούν περισσότερο με το στόχο του καυγά και όχι με τον ίδιο καυγά. Τα παιδιά πιστεύουν πως σημαντικός γίνεσαι όταν κερδίζεις, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο …
Καϊταλίδου Χριστίνα (Β2)