ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: Δημοτικά τραγούδια της ξενιτιάς

Εργασίες δημιουργικής γραφής με αφορμή τα δύο δημοτικά τραγούδια της ενότητας

Με αφορμή το δημοτικό τραγούδι "Θέλω να πα στην ξενιτιά": Βρίσκεστε στη θέση του ξενιτεμένου που μόλις έχει φτάσει στην ξένη χώρα. Γράψτε σε μια σελίδα ημερολογίου τους πιο ενδόμυχους φόβους και τις αγωνίες σας για όσα σας επιφυλάσσει η ζωή σας μακριά από την πατρίδα και τους δικούς σας ανθρώπους. (100-120 λέξεις)

ή

Με αφορμή το δημοτικό τραγούδι "Ξενιτεμένο μου πουλί": Βρίσκεστε στη θέση της γυναίκας του ξενιτεμένου. Γράφετε ένα γράμμα στον αγαπημένο σας, στο οποίο εκφράζετε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που σας δημιουργούνται εξαιτίας της απουσίας του. (100-120 λέξεις)

ή

Με αφορμή την ανάγνωση των δύο δημοτικών τραγουδιών και με βάση τα συναισθήματα που σας δημιουργήθηκαν, γράφετε το δικό σας σύγχρονο τραγούδι (στίχους και προαιρετικά και μουσική) με θέμα την ξενιτιά, τη μετανάστευση, τον εκπατρισμό (ως διαχρονική, αλλά και σύγχρονη κατάσταση, μέσα και από δικές σας εμπειρίες και βιώματα).

Εργασίες μαθητών/τριών

  Aγαπημένε μου άντρα! Ελπίζω να προσέχεις στα ξένα και να μην έχεις κανένα πρόβλημα! Μου λείπεις κάθε μέρα όλο και περισσότερο και περιμένω τις μέρες μέχρι να ξανασμίξουμε! Η ζωή χωρίς εσένα είναι πολύ επώδυνη και θλιβερή και ο πόνος στη σκέψη σου αφόρητος!

    Όταν ξυπνάω το πρωί και δεν σε βλέπω δίπλα μου, πιάνεται η ψυχή μου. Ανοίγω τα παράθυρα για να μπορέσω να αναπνεύσω και βλέπω απέναντι τις γειτόνισσες να παίζουν με τα παιδιά τους και να συζητάνε γεμάτες χαρά και περηφάνια γι αυτά. Συγχύζομαι ακόμα περισσότερο και στεναχωριέμαι! Αυτές έχουν μια ολοκληρωμένη οικογένεια, με τον άντρα τους στο σπίτι και τα πολλά παιδιά τους, ενώ εγώ εδώ μόνη μου μέσα στους τέσσερις τοίχους! Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι της σιωπής και οι μέρες περνάνε αργά και βασανιστικά, σαν να ξέρουν για τον πόνο μου και το κάνουν εσκεμμένα! Το έχω καταλάβει πως έτσι θα συνεχιστεί για εμένα η ζωή και έχω χάσει κάθε ελπίδα αισιοδοξίας!

    Έχω αποκοπεί από τον έξω κόσμο και δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου τελευταία! Δεν έχω το κουράγιο και τη δύναμη να κυκλοφορήσω. Ντρέπομαι για το πώς θα με κοιτάνε οι συγχωριανοί, που ‘δεν έχει ακόμα παιδιά και ο άντρας της έφυγε στα ξένα’ θα λένε και θα με λυπούνται!

   Καμιά φορά εύχομαι να μην είχες φύγει ποτέ, παρόλο που ξέρω ότι το έκανες για να έχουμε την οικονομική άνεση και ότι δεν το ήθελες. Ελπίζω να γυρίσεις σύντομα για να τελειώσει αυτό το μαρτύριο! Να προσέχεις και να μου γράφεις! 

                                                                                                                         Με αγάπη,

                                                                                                                    Η γυναίκα σου

Παρασκευή Σ. (Β5) 

 

   Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Έχει μόνο λίγες μέρες που έχω φθάσει στην νέα μου κατοικία και προσπαθώ να ενταχθώ στον ρυθμό της Γαλλίας, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Όλα γύρω μου είναι τελείως διαφορετικά από την Ελλαδίτσα μας, οι άνθρωποι πάνε με γρήγορο ρυθμό, η τεχνολογία είναι στα σίγουρα πιο εξελιγμένη από την Ελλάδα και ειδικά στα μεταφορικά μέσα. Θέλω και προσπαθώ να γίνω μια από τους κατοίκους της Γαλλίας.

    Στη νέα μου δουλειά τα πράγματα πάνε σχεδόν καλά, άμα σκεφτείς ότι ήρθα πριν περίπου 3 βδομάδες και ότι τα γαλλικά μου είναι ακόμα σε εξέλιξη. Είναι δύσκολη γλώσσα, αλλά πολύ όμορφη όταν τη μιλάς. Επίσης, έχω ήδη αρχίσει να κάνω κάποιους φίλους, αλλά δεν είναι όπως οι φίλοι μου στην Ελλάδα. Μπορεί να είναι επειδή δεν τους γνωρίζω καλά ακόμα, μπορεί να είναι αυτοί έτσι, ποτέ δεν ξέρεις. Στην αρχή ανησυχούσα πως δεν θα έχω κανέναν φίλο, αλλά οι άνθρωποι εδώ με δέχτηκαν με χαρά και αυτό με έκανε να νιώσω κάπως πιο οικεία. Αχ, τώρα που θυμήθηκα τους φίλους μου στην Ελλάδα, δάκρυσα· μου λείπουν αρκετά, μου λείπουν οι βόλτες μας, οι άσκοπες συζητήσεις μας για διάφορα θέματα και οι χαζομάρες που κάναμε μεταξύ μας...

   Τέλος, βεβαίως και μου λείπει η οικογένειά μου, μου λείπουν οι στιγμές μου με τον μπαμπά μου, μου λείπουν οι τσακωμοί με τη μητέρα μου και μου λείπει κι ο αδερφούλης μου, που με πρόσεχε και με έπαιρνε τηλέφωνο πάντα και παντού, για να δει άμα είμαι καλά. Ποιος θα με προσέχει τώρα; 

   Αχχ! Θα ήθελα να γράψω και άλλα, αλλά δεν προλαβαίνω, αγαπημένο μου ημερολόγιο, όμως θα επιστρέψω σύντομα και ελπίζω να είμαι σε καλύτερη κατάσταση.

 Δήμητρα Ρ. (Β5)

 

   Αγαπημένε μου άντρα,

   Έχουμε να μιλήσουμε δύο εβδομάδες και ήδη είναι αισθητή η απουσία σου από το σπίτι μας. Πάω να κοιμηθώ και δεν μπορώ να κλείσω μάτι σκεπτόμενη την άδεια θέση δίπλα μου και ότι κάτι κακό μπορεί να σε βρει εκεί στην ξενιτιά.

   Κάθομαι στο παράθυρο και βλέπω τις γυναίκες να παίζουν και να γελούν με τα παιδιά τους, βλέπω τους επιβάτες του τρένου να κατεβαίνουν με ελπίδα ότι μπορεί να μου κάνεις έκπληξη με τον ερχομό σου, όμως, όταν βλέπω και τον τελευταίο επιβάτη, κατευθείαν κλείνομαι ξανά στο σπίτι και στη μιζέρια.

   Μου λείπεις κάθε λεπτό της ημέρας, αλλά ξέρω ότι πήγες εκεί για το καλό και τον δύο μας. Πρέπει να βάλω πίσω την θλίψη μου και να σε υποστηρίξω, ακόμα και αν δεν μπορώ να βγω έξω χωρίς να με σχολιάσουν οι γειτόνισσες για την όλο και πιο μεγάλη απομόνωσή μου.

                                                                                                             Με πολύ αγάπη,

                                                                                                             η γυναίκα σου!

   Χριστίνα Ζ. (Β2)

   

   Αγαπημένε μου Μάρκο,

   Έχω πολύ καιρό να σου στείλω γράμμα. Βλέπεις, δεν προλαβαίνω, πρέπει να προσέχω τα παιδιά και το σπιτικό μας. Ανησυχώ ότι τα παιδιά δε θα σε θυμούνται, έχουν να σε δουν πολύ καιρό, αλλά από μέσα μου το ξέρω ότι σε αγαπάνε πολύ. Κι εγώ σε αγαπώ και μου λείπεις πάρα πολύ. Ελπίζω να μπορέσεις να έρθεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Σε αγαπώ τόσο πολύ, που αν υπάρχει κάπου το άλλο μας μισό, εσύ είσαι το δικό μου.

   Επίσης, δεν έχουμε πλέον πρόβλημα με το σπίτι, μην ανησυχείς. Ξέρω, μας εξαντλεί αυτή η απόσταση, αλλά δε θέλω να πτοείσαι, όλα θα πάνε καλά, θα το δεις. Θέλω να τρως καλά, να ξεκουράζεσαι αρκετά και να προσέχεις τον καιρό, να ντύνεσαι ζεστά, γιατί ο καιρός σε ξεγελά και μπορεί να αρρωστήσεις. Τώρα δεν είμαι δίπλα σου εγώ να σε προσέχω …

Με αγάπη,

Η γυναίκα σου

  Νίκη Σ. (Β5) 

 

Τραγούδι της ξενιτιάς

 

– Γυναίκα μου, καλή μου σύζυγε,

συγγνώμη που στο λέω,

εγώ θα πάω να ξενιτευτώ,

δουλειά και σπίτι να ’βρω.

 

–  Άνδρα μου, μη μ’ αφήσεις μοναχή

στο σπίτι μου να κλαίω,

να σκουπίζω τα πατώματα

και να σε θρηνάω.

  

–  Έρμη γυναίκα, μη με κλαις.

Εγώ θα ξαναγυρίσω,

στα ξένα δε θα μείνω,

μα ούτε και θ’ αρρωστήσω.

 

–  Ευλογημένο να σ’ έχει ο Θεός

κι εμέ που θα σε ξανανταμώσω.

 

Μα  ο άνδρας δεν εξαναγύρισε,

πανούκλα κάτω τον ’ριξε

κι ο Χάρος πιάνει τα κουπιά

στον Άδη να τον πάει.

 

–  Έρμη γυναίκα, χήρα μου καλή,

ο άνδρας πέθανε στα ξένα

κι έμεινες με δυο ορφανά παιδιά

που δεν εγνώρισαν πατέρα.

 

Δήμητρα Θ. (Β2)

Περισσότερες εργασίες θα βρείτε στα σχόλια