ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: Γρ. Ξενόπουλος, Κάποια Χριστούγεννα

Με αφορμή το κείμενο του Γρ. Ξενόπουλου "Κάποια Χριστούγεννα", να γράψετε μια επιστολή για το περιοδικό Διάπλασις των παίδων, στην οποία θα αφηγείστε τη δική σας χριστουγεννιάτικη ιστορία (πραγματική ή φανταστική) (περίπου 100 λέξεις)

 Εργασία της Σταυρουλάκη Παρασκευής (Β5)

                                                             Θεσσαλονίκη, 26 Δεκεμβρίου 2022

Αγαπητοί μου,

  Έναν καιρό στη ζωή μου, περίπου τέτοια μέρα μαζευτήκαμε όλο μου το σόι για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Ήρθαν συγγενείς μου από όλα τα μέρη της Ελλάδας, βλέπετε έχουμε σκορπιστεί γενικά σαν οικογένεια σε όλα τα μέρη που μπορείτε να φανταστείτε, από βουνό σε θάλασσα και από πόλη σε χωριά. Συγκεντρωθήκαμε, λοιπόν, όλοι στο σπίτι τον παππούδων μου, περίπου είκοσι άτομα, και καταλαβαίνετε φαντάζομαι τι επακολούθησε!

   Το χωριό μου βρίσκεται σε βουνό που επικρατούν μόνο χαμηλές θερμοκρασίες και τις περισσότερες φορές αυτή την περίοδο χιονίζει, οπότε ήταν ο καταλληλότερος προορισμός για να μπούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων. Το σπίτι δεν ήταν στολισμένο, το είχαν αφήσει οι παππούδες  μου για να το στολίσουμε όλοι μαζί. Μόλις φτάσαμε λοιπόν ήταν το πρώτο πράγμα που κάναμε. Η μουσική στο τέρμα και τα στολίδια πηγαινοέρχονταν από χέρι σε χέρι! Ήμασταν και πολλά άτομα, βλέπετε, και γινόταν ένας χαμός. Άξιζε όμως, περάσαμε όλοι πολύ ωραία και καταφέραμε να κάνουμε το σπίτι να δείχνει ίδιο με του Άγιου Βασίλη και, μεταξύ μας, ακόμα καλύτερο! Οι προετοιμασίες δεν τελείωναν, παραμονή Χριστουγέννων είχαμε ακόμα πολλά να κάνουμε όσο κουρασμένοι και αν ήμασταν.

   Όλοι οι μεγάλοι κλειστήκαν στην κουζίνα και εμείς οι μικροί με τα ξαδέρφια μου κάναμε τουρνουά επιτραπέζιων! Οι καλύτερες μυρωδιές έβγαιναν από εκεί μέσα και εμείς με πολλή χαρά και ανταγωνισμό προσπαθούσαμε να νικήσουμε ο ένας τον άλλον. Όταν όλα ήταν έτοιμα, μαζευτήκαμε όλοι στο γιορτινό μας τραπέζι και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε όλα εκείνα τα ωραία φαγητά που χαράζονται για πάντα στη μνήμη σου. Είχε σκοτεινιάσει έξω, όταν τελειώσαμε, και ήταν η ώρα να ανοίξουμε και τα δώρα. Το καθένα με διαφορετικό περιτύλιγμα, πήραμε όλοι από ένα και έχω να παραδεχτώ ότι εγώ είχα τα μεγαλύτερα! Όλοι ευχαριστημένοι και ενθουσιασμένοι με τα νέα μας πράγματα, ξαπλώσαμε στους καναπέδες και είδαμε μια Χριστουγεννιάτικη ταινία.

   Ήταν οι καλύτερες γιορτές για εμένα και πιστεύω και για τους υπόλοιπους. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, συγκινούμαι, καθώς κάποια από τα πρόσωπα που ήμασταν μαζί δεν βρίσκονται πλέον κοντά μας. Πρέπει να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή μας και να δημιουργούμε αξέχαστες αναμνήσεις! Να διασκεδάζουμε και να περνάμε καλά!

                                                                                     Σας ασπάζομαι

                                                                            Σταυρουλάκη Παρασκευή   

Εργασία της Ροντίρη Δήμητρας (Β5)

26 Δεκεμβρίου 2022

   Αγαπητοί μου,

   Όσο ήμουν μικρή, τέτοιες μέρες μαζευόμασταν όλοι στο χωριό, θείες, θείοι, ξαδέλφια, παππούδες, γιαγιάδες, όλοι μαζί. Πού να χωρέσουμε τόσα άτομα σε ένα τραπέζι! Θυμάμαι που ενώναμε τρία τραπέζια, αρκετά μεγάλα, και έπιαναν από την αρχή μέχρι το τέλος της αυλής σχεδόν.

     Ο καιρός συνήθως ήταν κρύος, τσουχτερός, αλλά πού να το καταλάβουμε. Εμείς τα παιδιά τρέχαμε πέρα δώθε και οι μαμάδες μας μας φώναζαν να βάλουμε μπουφάν. Οι άνδρες κυρίως ήταν στην ψησταριά και τρώγαν έναν μεζέ, που τους είχαν ετοιμάσει οι γυναίκες, όσο έψηναν τα κρέατα. Και οι γυναίκες όλες μαζεμένες στην κουζίνα ετοιμάζαν τα πιο νόστιμα φαγητά που έχω φάει και εμείς μες στα πόδια τους προσπαθούσαμε να τσιμπήσουμε και από κάτι.

    Τρώγαμε όλοι του σκασμού, τίποτα δεν έμενε. Στο τέλος, κόβαμε τις βασιλόπιτες, γιατί μια για τόσα άτομα δεν έφτανε. Ανυπομονούσαμε να κερδίσουμε το φλουρί, ένα κομμάτι για το σπίτι, ένα κόμματι για τον Χριστό, ένα κομμάτι για τον Άι Βασίλη ...

   Αχ, αυτές οι μυρωδιές, τα αστεία που κάναν στο τραπέζι και, κυρίως, τα φαγητά θα μου μείνουν αξέχαστα, νομίζω ήδη έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου όλες οι λεπτομέρειες από κάθε Χριστούγεννα που περνούσαμε στο χωριό.

            Σας ασπάζομαι,

      Δήμητρα 

Εργασία της Καραγκιζίδου Ζωής (Β2)

Αγαπητοί μου,

   Μια φορά που πήγα στο χωριό της γιαγιάς μου τα Χριστούγενννα, συνειδητοποίησα πως η γιαγιά μου δεν είχε στολίσει χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά ένα καραβάκι. Περάσαμε πολύ ωραία τα Χριστούγεννα, αν και το σπίτι δεν ήταν στολισμένο με χριστουγεννιάτικο δέντρο.

   Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πήγαμε σε κάποιους συγγενείς της γιαγιάς που μένανε στο ίδιο χωριό. Στο δικό τους σπίτι, επίσης, δεν υπήρχε χρισγουγεννιάτικο δέντρο, αλλά και αυτοί, όπως μάλλον και άλλοι κάτοικοι του χωριού, είχανε στολίσει ένα παραδοσιακό καραβάκι.

   Μου άρεσε πολύ αυτό το έθιμο, ώστε την επόμενη χρονιά στο σπίτι μας δε στολίσαμε δέντρο, αλλά βάλαμε κι εμείς ένα πανέμορφο καραβάκι. Έτσι, αυτό το έθιμο μπήκε και στο δικό μας σπίτι, και τώρα κάθε χρόνο στολίζουμε καραβάκι. Το έλατο το έχω πια ξεσυνηθίσει και μου φαίνεται πολύ περίεργο και αστείο, όταν βλέπω στολισμένα δέντρα στις πλατείες.

Σας φιλώ,

Ζωή

 Περισσότερες εργασίες θα δείτε στα σχόλια