Άσκηση δημιουργικής γραφής 

    Να δώσετε ένα άλλο τέλος στο δημοτικό τραγούδι "Του γιοφυριού της Άρτας" σε πεζό λόγο (150-180 λέξεις). 

    Γ5 Diana 

     -Το δαχτυλίδι έπεσε στην πρώτη την κάμαρα γι' αυτό ο πρωτομάστορας είναι στενοχωρημένος.       

        -Πείτε του να μην ανησυχεί, γιατί θα του το βρω και θα το φέρω. 

       Την ώρα που η σύζυγος του πρωτομάστορα ήταν έτοιμη να μπει στην καμάρα, άκουσε κάτι ψιθύρους από πίσω της...   

         -Κοίτα που την πάτησε. 

       Μόλις το άκουσε αυτό κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά και δε μπήκε μέσα στην καμάρα αλλά είπε:  

          -Φέρτε μου τον πρωτομάστορα. 

          -Γιατί;   

          - Θέλω να τον ρωτήσω κάτι πριν πάω να βρω τη βέρα του.  

          Έτσι μην έχοντας τι να κάνουν, της έφεραν τον πρωτομάστορα. Μόλις της τον πήγανε, φύγανε κοιτώντας τον όλο νόημα σα να του λέγανε: "Φρόντισε να κατεβεί στην καμάρα". Ο πρωτομάστορας πάλι φαινόταν πολύ χλωμός και στενοχωρημένος, κάτι που έκανε τη γυναίκα του ολοένα και πιο σκεπτική για το αν τον προβλημάτιζε μονάχα η βέρα. Στην τελική, είχε ξαναχάσει τη βέρα του και η γυναίκα του δε θυμόταν να ήταν τόσο καταρρακωμένος. Ναι, ήταν στενοχωρημένος, αλλά όχι κι έτσι. 

          -Πες μου την αλήθεια! Μόνο η βέρα είναι η έγνοιά σου; 

            Είπε εκείνη εφόσον ο πρωτομάστορας ήταν φανερά σφιγμένος και αμήχανος, τόσο που κανείς θα νόμιζε πως ήταν μία συζήτηση μεταξύ δύο ξένων και όχι ενός ανδρογύνου...

          Ο πρωτομάστορας έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας, αφήνοντας όλα τα δάκρυά του να περιγράψουν τη θλίψη του και δίνοντας στη γυναίκα του την επιβεβαίωση ότι κάτι δεν πάει καλά. Εξάλλου πως να μην κλάψει, την αγαπούσε πολύ και το να πεθάνει ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε για εκείνη. Μέσα στους λυγμούς του είπε...

          -Ω γυναίκα, τι συμφορά και τι κακό! Γιατί σ΄ εμάς; 

           Τώρα η γυναίκα του ήταν πολύ αγχωμένη...

          -Τι συμβαίνει πρωτομάστορα; 

          -Θα σε σκοτώσουν γυναίκα, αυτό συμβαίνει! 

          Φώναξε ο πρωτομάστορας κάνοντας τη γυναίκα του να παγώσει από τη βροντερή του φωνή αλλά και από τα λεγόμενά του... Ο πρωτομάστορας σηκώθηκε, την τράβηξε απ΄το χέρι και τη πήγε στο σπίτι τους...

         -Μάζεψε μερικά ρούχα γρήγορα! Πρέπει να φύγουμε απ΄εδώ! Είπε ο άντρας της. 

           -Τι είναι αυτά που λες; 

         Είπε η γυναίκα του προσπαθώντας να επεξεργαστεί το τι γινόταν εκείνη τη στιγμή. 

          -Θα σε κάνουν θυσία, θα σε σκοτώσουν! Τι δεν καταλαβαίνεις; Πρέπει να φύγουμε για να ζήσεις!

             Τότε το μυαλό της γυναίκας του άρχισε να στροφάρει και το έντονο σοκ που είχε μειώθηκε, κάνοντάς τη να εμπεδώσει τα όσα συνέβησαν και χωρίς πολλά-πολλά μάζεψε τα απαραίτητα και έφυγε από την πόλη μαζί με τον άντρα της. 

 

             Γ5 Ευανθία

            Ετοιμάζεται η γυναίκα του πρωτομάστορα να πάει στο γεφύρι και βλέπει τον άντρα της στενοχωρημένο. Τον ρωτάει τι έχει και της λένε ότι έπεσε στα θεμέλια το δαχτυλίδι του πρωτομάστορα. Τότε, λέει η γυναίκα του ότι θα κατεβεί αυτή να το πάρει. Κατεβαίνει κάτω να βρει το δαχτυλίδι. Ψάχνει από εδώ, ψάχνει από εκεί, αλλά δε βρίσκει τίποτα. Τους λέει λοιπόν να την ανεβάσουν πάνω. Αυτοί όμως δεν την ανεβάζουν και αρχίζουν να τη χτίζουν. Ο πρωτομάστορας ξεκινάει να ρίχνει τα τούβλα. Τέλειωσαν με το γεφύρι και ο πρωτομάστορας δεν ήταν καθόλου καλά. Είχε "βυθιστεί στο σκοτάδι". Δε μπόρεσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ, ήταν σε απόγνωση.

            Την άλλη μέρα πήγαν όλοι μαζί στο γεφύρι και είδαν ότι ήταν ακόμα χτισμένο. Χάρηκαν, αλλά ο πρωτομάστορας δεν ήταν σε θέση να χαρεί μετά από όλα αυτά. Ξαφνικά ακούνε μία φωνή από όλες τις πλευρές δίπλα τους. Κοιτούσαν περίεργα ο ένας τον άλλο και γύρω-γύρω. Άκουγαν κάτι σαν τραγούδι, σαν μία μελωδία.

       Ακόμα και σήμερα η περιοχή με το Γιοφύρι θεωρείται στοιχειωμένη από το θάνατο εκείνης της γυναίκας. Συχνά οι περαστικοί λένε ότι ακούνε μία λυπητερή γυναικεία φωνή να σιγοτραγουδάει και να χάνεται στο διάβα των αιώνων...