Άσκηση δημιουργικής γραφής 

    Να δώσετε ένα άλλο τέλος στο δημοτικό τραγούδι "Του γιοφυριού της Άρτας" σε πεζό λόγο (150-180 λέξεις). 

    Γ5 Diana 

     -Το δαχτυλίδι έπεσε στην πρώτη την κάμαρα γι' αυτό ο πρωτομάστορας είναι στενοχωρημένος.       

        -Πείτε του να μην ανησυχεί, γιατί θα του το βρω και θα το φέρω. 

       Την ώρα που η σύζυγος του πρωτομάστορα ήταν έτοιμη να μπει στην καμάρα, άκουσε κάτι ψιθύρους από πίσω της...   

         -Κοίτα που την πάτησε. 

       Μόλις το άκουσε αυτό κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά και δε μπήκε μέσα στην καμάρα αλλά είπε:  

          -Φέρτε μου τον πρωτομάστορα. 

          -Γιατί;   

          - Θέλω να τον ρωτήσω κάτι πριν πάω να βρω τη βέρα του.  

          Έτσι μην έχοντας τι να κάνουν, της έφεραν τον πρωτομάστορα. Μόλις της τον πήγανε, φύγανε κοιτώντας τον όλο νόημα σα να του λέγανε: "Φρόντισε να κατεβεί στην καμάρα". Ο πρωτομάστορας πάλι φαινόταν πολύ χλωμός και στενοχωρημένος, κάτι που έκανε τη γυναίκα του ολοένα και πιο σκεπτική για το αν τον προβλημάτιζε μονάχα η βέρα. Στην τελική, είχε ξαναχάσει τη βέρα του και η γυναίκα του δε θυμόταν να ήταν τόσο καταρρακωμένος. Ναι, ήταν στενοχωρημένος, αλλά όχι κι έτσι. 

          -Πες μου την αλήθεια! Μόνο η βέρα είναι η έγνοιά σου; 

            Είπε εκείνη εφόσον ο πρωτομάστορας ήταν φανερά σφιγμένος και αμήχανος, τόσο που κανείς θα νόμιζε πως ήταν μία συζήτηση μεταξύ δύο ξένων και όχι ενός ανδρογύνου...

          Ο πρωτομάστορας έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας, αφήνοντας όλα τα δάκρυά του να περιγράψουν τη θλίψη του και δίνοντας στη γυναίκα του την επιβεβαίωση ότι κάτι δεν πάει καλά. Εξάλλου πως να μην κλάψει, την αγαπούσε πολύ και το να πεθάνει ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε για εκείνη. Μέσα στους λυγμούς του είπε...

          -Ω γυναίκα, τι συμφορά και τι κακό! Γιατί σ΄ εμάς; 

           Τώρα η γυναίκα του ήταν πολύ αγχωμένη...

          -Τι συμβαίνει πρωτομάστορα; 

          -Θα σε σκοτώσουν γυναίκα, αυτό συμβαίνει! 

          Φώναξε ο πρωτομάστορας κάνοντας τη γυναίκα του να παγώσει από τη βροντερή του φωνή αλλά και από τα λεγόμενά του... Ο πρωτομάστορας σηκώθηκε, την τράβηξε απ΄το χέρι και τη πήγε στο σπίτι τους...

         -Μάζεψε μερικά ρούχα γρήγορα! Πρέπει να φύγουμε απ΄εδώ! Είπε ο άντρας της. 

           -Τι είναι αυτά που λες; 

         Είπε η γυναίκα του προσπαθώντας να επεξεργαστεί το τι γινόταν εκείνη τη στιγμή. 

          -Θα σε κάνουν θυσία, θα σε σκοτώσουν! Τι δεν καταλαβαίνεις; Πρέπει να φύγουμε για να ζήσεις!

             Τότε το μυαλό της γυναίκας του άρχισε να στροφάρει και το έντονο σοκ που είχε μειώθηκε, κάνοντάς τη να εμπεδώσει τα όσα συνέβησαν και χωρίς πολλά-πολλά μάζεψε τα απαραίτητα και έφυγε από την πόλη μαζί με τον άντρα της. 

 

             Γ5 Ευανθία

            Ετοιμάζεται η γυναίκα του πρωτομάστορα να πάει στο γεφύρι και βλέπει τον άντρα της στενοχωρημένο. Τον ρωτάει τι έχει και της λένε ότι έπεσε στα θεμέλια το δαχτυλίδι του πρωτομάστορα. Τότε, λέει η γυναίκα του ότι θα κατεβεί αυτή να το πάρει. Κατεβαίνει κάτω να βρει το δαχτυλίδι. Ψάχνει από εδώ, ψάχνει από εκεί, αλλά δε βρίσκει τίποτα. Τους λέει λοιπόν να την ανεβάσουν πάνω. Αυτοί όμως δεν την ανεβάζουν και αρχίζουν να τη χτίζουν. Ο πρωτομάστορας ξεκινάει να ρίχνει τα τούβλα. Τέλειωσαν με το γεφύρι και ο πρωτομάστορας δεν ήταν καθόλου καλά. Είχε "βυθιστεί στο σκοτάδι". Δε μπόρεσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ, ήταν σε απόγνωση.

            Την άλλη μέρα πήγαν όλοι μαζί στο γεφύρι και είδαν ότι ήταν ακόμα χτισμένο. Χάρηκαν, αλλά ο πρωτομάστορας δεν ήταν σε θέση να χαρεί μετά από όλα αυτά. Ξαφνικά ακούνε μία φωνή από όλες τις πλευρές δίπλα τους. Κοιτούσαν περίεργα ο ένας τον άλλο και γύρω-γύρω. Άκουγαν κάτι σαν τραγούδι, σαν μία μελωδία.

       Ακόμα και σήμερα η περιοχή με το Γιοφύρι θεωρείται στοιχειωμένη από το θάνατο εκείνης της γυναίκας. Συχνά οι περαστικοί λένε ότι ακούνε μία λυπητερή γυναικεία φωνή να σιγοτραγουδάει και να χάνεται στο διάβα των αιώνων...

           

            

        

            Άσκηση δημιουργικής γραφής 

    Να δώσετε ένα άλλο τέλος στο δημοτικό τραγούδι "Του γιοφυριού της Άρτας" σε πεζό λόγο (150-180 λέξεις). 

     Γ1 Ιωάννα 

         Όταν η γυναίκα του Πρωτομάστορα έμαθε πως ο άντρας της ήταν στεναχωρημένος, επειδή έχασε τη βέρα του κάτω στο γιοφύρι και δεν είχε ποιος να πάει να την ψάξει, προσφέρθηκε η ίδια να κατέβει να την βρει. Έτσι η γυναίκα του κατέβηκε και άρχισε το ψάξιμο. Οι μάστορες ήταν έτοιμοι να την χτίσουν ζωντανή, όταν ο Πρωτομάστορας έτρεξε και κατέβηκε κι ο ίδιος στο γιοφύρι.      

      Ο Πρωτομάστορας πήρε τη γυναίκα του αγκαλιά και της εκμυστηρεύτηκε τί είχε γίνει, της τα είπε όλα, τί είπε το πουλί, το σχέδιο που είχαν καταστρώσει και ότι όλο αυτό με τη βέρα ήταν ένα ψέμα. Τότε η γυναίκα του άρχισε να κλαίει κι ο Πρωτομάστορας της εξήγησε ότι το μετάνιωσε και πως δε θα μπορούσε ούτε να φανταστεί μια ζωή χωρίς αυτήν,  μια ζωή γεμάτη ενοχές και τύψεις.  

          Εν  τω μεταξύ οι μάστοροι, ακούγοντας τα παραπάνω, δίστασαν για μια στιγμή, αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ. Σκέφτηκαν τους κόπους τους και τότε, αφότου οι δισταγμοί κάνανε πέρα και η αποφασιστικότητα πήρε θέση, έριξαν το τσιμέντο και έχτισαν τον Πρωτομάστορα με τη γυναίκα του αγκαλιά.  Τα   τελευταία τους λόγια δεν ακούστηκαν δυνατά, παρά μόνο ψιθυριστά. Κάποια τελευταία λόγια αγάπης μεταξύ τους... 

 

   Γ1 Σοφία 

    Μια διαφορετική εκδοχή τέλους σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο στίχο και με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία.   

      "Βγάλε με Πρωτομάστορα, αλλιώς θα πω κατάρα, για το γιοφύρι το μικρό,που έφτιαξες με λαχτάρα".  

      Κι έφυγε ο Πρωτομάστορας, τρεμάμενη η ψυχή του, μην τυχόν καταστραφεί η κατασκευή του. 

      Όλη τη νύχτα δυστυχώς μάτι δεν είχε κλείσει, γιατί την όμορφη γυνή στα θεμέλια είχε χτίσει.

      Έφτασε έτσι εκεί γοργά δίχως κανείς να καταλάβει και γκρέμισε τη γέφυρα τη λυγερή να βγάλει.

      Και εκείνη μέσα στη χαρά πολύ ευτυχισμένη, σκέφτηκε όμως πως έπρεπε να μείνει εγκλωβισμένη.

      Ο πρωτομάστορας αρνήθηκε, την πήρε αγκαλιά, εξαφανίστηκαν απ' το χωριό εκείνη τη νυχτιά. 

       Την επομένη οι μάστορες ξυπνήσανε να πάνε, να δούνε το γιοφύρι τους που τόσο αγαπάνε.

       Νομίζανε όλοι, λοιπόν, πως ήταν τελειωμένο, που να ξεραν πως θα το δουν πάλι κατεστραμμένο.

      Όλοι δυσαρεστήθηκαν και θύμωσαν πολύ. Τους φώναξε όμως δυνατά με πίκρα το πουλί:

    "Αλίμονό σας άνθρωποι, τι άλλο πια να κάνω; Είσαστε απαράδεκτοι και με το παραπάνω.

       Κουράστηκα, βαρέθηκα, πάρτε τη γέφυρά σας, θα είναι όμως άσχημη η μοίρα δικιά σας".

     Τελείωσε έτσι το πουλί και πέταξε μακριά, κι οι μάστοροι ξεκίνησαν να παν στη ξενιτιά.  

         Μα θα τους έβρισκε ξανά η μοίρα η κακή. Γιοφύρι από τα χέρια τους δε στέριωσε ούτε εκεί!

      

 

      

     

    

    

     

      

 

 

1η Άσκηση δημιουργικής Γραφής(σελ. 12-13 του σχ. βιβλίου Ν. Λογοτεχνίας)

       Άσκηση δημιουργικής γραφής 

    Να δώσετε ένα άλλο τέλος στο δημοτικό τραγούδι "Του γιοφυριού της Άρτας" σε πεζό λόγο (150-180 λέξεις).

 Γ1 Ελένη

    Ο πρωτομάστορας είναι στενοχωρημένος γιατί, για να στεριώσει το γεφύρι, πρέπει να στοιχειώσει τη γυναίκα του. Ο πρωτομάστορας αποφασίζει να θυσιαστεί κι αυτός μαζί με τη γυναίκα του, γι' αυτό κατεβαίνει κάτω από το γεφύρι και δίνει εντολή να τους χτίσουν και τους δύο μαζί.   

    Ο πρωτομάστορας με τη γυναίκα του αγκαλιάστηκαν σφιχτά και οι μάστοροι άρχισαν να ρίχνουν τις πέτρες. Η αγάπη τους όμως ήταν πολύ δυνατή και η αγάπη πάντα νικάει. Το πουλί με την ανθρώπινη λαλιά κάθισε ανάμεσά τους και μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Το δέντρο αυτό, ήταν το δέντρο της ζωής και της αγάπης, που όλο μεγάλωνε μ' αυτούς στην κορυφή, ώσπου έφτασε πολύ ψηλά. 

    Οι μαστόροι, άρχισαν να κλαίνε από χαρά, το ίδιο και το αγαπημένο ζευγάρι. Όλοι με δάκρυα στα μάτια άρχισαν να χτίζουν το δέντρο. Το γεφύρι χτίστηκε πολύ γερά και έτσι μπορούσαν οι διαβάτες να περάσουν με ασφάλεια. 

ΣΚΟΠΟΣ-ΣΤΟΧΟΙ-ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

•   Φιλόλογος: Δρόσου Φωτεινή
•  Τμήματα: Γ1 και Γ5
•  Μάθημα: Νεοελληνική Λογοτεχνία 

                                             Σκοπός

    Οι μαθητές γίνονται αφηγητές(παντογνώστες κυρίως) και      συγγράφουν δημιουργικά, δικά τους κείμενα, με αφορμή πάντα το αντίστοιχο διδασκόμενο κείμενο στην τάξη.

                                              Στόχοι

   1) Να μπαίνουν στο ρόλο του αφηγητή(ή αφηγητή-ποιητή).                   2)Να ασκούνται στη λογοτεχνική δημιουργία.                                         3) Να πειραματίζονται σε διάφορα λογοτεχνικά είδη.                             4) Να καλλιεργούν την πρωτοτυπία και τη φαντασία τους.       

             Παραδείγματα ασκήσεων δημιουργικής γραφής

   α) Να δώσουν οι μαθητές ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία του κειμένου(ευτυχές τέλος-happy end ή δυσάρεστο, ρεαλιστικό κλπ). 

   β) Να μπουν στη θέση του κεντρικού ήρωα/ηρωίδας και να γράψουν μία σελίδα ημερολογίου με τις σκέψεις και τα συναισθήματα του ήρωα, με βάση το κείμενο.

   γ) Να αποδώσουν ένα ποιητικό κείμενο σε πεζό λόγο, διατηρώντας ολοκληρωμένο το νόημα του αρχικού κειμένου.

   δ)  Να γράψουν ένα αυτοβιογραφικό κείμενο με ένα περιστατικό της παιδικής τους ηλικίας (με αφόρμηση από αντίστοιχο κείμενο), χρησιμοποιώντας ποικιλία από αφηγηματικές τεχνικές(αφήγηση σε α' πρόσωπο, περιγραφή, εσωτερικό μονόλογο και σχολιασμό), από την οπτική γωνία της σημερινής εφηβικής τους ηλικίας.

     

        

ΙΣΤΟΡΙΑ - ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ (ΕΚΟΥΤΣΙΔΟΥ ΣΤ., ΠΕ02)

 

Αφού δείτε το παρακάτω βίντεο, να γράψετε τι θα έλεγε στους κατοίκους των εκβιομηχανισμένων χωρών ένα παιδί που εργάζεται σκληρά σε ορυχείο ή στα κακαόδεντρα της Αφρικής μετά την ιμπεριαλιστική και αποικιοκρατική πολιτική που εφάρμοσαν οι χώρες του δυτικού κόσμου.

(επικοινωνιακό πλαίσιο: ομιλία)

(Πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί.  https://www.youtube.com/watch?v=A-h9Gl3Wnzc&t=549s)

Εργασίες μαθητών

Είμαι ένα κορίτσι 14 ετών και εργάζομαι σε ένα ορυχείο στην περιοχή μου. Η δουλειά είναι δύσκολη, εξαντλητική και επικίνδυνη. Θέλω να μη σηκώνομαι το πρωί και να τρέχω να βγάλω μεροκάματο - κι αν μου δώσουν μεροκάματο- αλλά να πηγαίνω στο σχολείο να μαθαίνω γράμματα, να διαβάζω και να παίζω με τους φίλους μου, όπως κάνουν τα δικά σας παιδιά. Μου λείπει το καθαρό νερό, τα όμορφα ρούχα και τα παιχνίδια. Λαχταρώ ένα γευστικό φαγητό και ένα ζεστό μπάνιο. Κουράστηκα να δουλεύω και να μην έχω μια καλή τύχη. Αν πάθω κάτι ποιος θα με κάνει καλά; Δεν μπορώ να αγοράσω φάρμακα και ούτε μπορώ να πάω σε γιατρό. Τα δικά σας παιδιά έχουν όλα αυτά τα προνόμια. Εγώ γιατί να μην τα έχω; Κοιτάξτε μέσα στα μάτια μου και δείτε μέσα από τα δάκρυά μου, το παράπονό μου και την πονεμένη ψυχή μου. Θα αντέχατε να βλέπατε στη θέση τη δική μου να είναι τα δικά σας παιδιά; Σας παρακαλώ μην με αγνοείτε και κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε, για να έχω κι εγώ ένα καλύτερο μέλλον!

Ελένη, Γ1

Ευρωπαίοι,

Ναι, σε εσάς απευθύνομαι, τους Ευρωπαίους, τους λευκούς που ζείτε μια καλή ζωή σε μια άλλη ήπειρο. Λέτε ότι έχετε ανεπτυγμένο πολιτισμό και ζείτε μέσα στις ανέσεις. Σκεφτήκατε ποτέ πώς φτάνει στο ποτήρι σας το ζεστό κακάο και ποιοι δουλεύουν γι' αυτό; Σας λέω λοιπόν ότι είμαι 10 χρονών και δουλεύω 12 ώρες την ημέρα καλλιεργώντας και μαζεύοντας τους καρπούς των κακαόδεντρων. Αυτό δε με πειράζει. Έχω αποδεχτεί τη μοίρα μου. Περίμενα όμως από εσάς που μιλάτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα να βλέπατε τις συνθήκες στις οποίες ζούμε και να μη δεχόσασταν να αγοράσετε προϊόντα που παράγονται κάτω από συνθήκες εκμετάλλευσης. Δε φαντάζεστε πόσες φορές έχουμε λιποθυμήσει από την πείνα ή τη ζέστη δουλεύοντας. Δεν πληρωνόμαστε ούτε όσο κοστίζει ένα φλιτζάνι κακάο και αν αργήσουμε το πρωί τρώμε και ξύλο. 

Ευρωπαίοι πολίτες, μην αδιαφορείτε για τους εργάτες στην Αφρική αλλά σεβαστείτε μας. Είμαστε άνθρωποι και έχουμε δικαίωμα στην εργασία και όχι στη δουλεία!

Σπυριδούλα, Γ4

Καλησπέρα σας

Σίγουρα γνωρίζετε για το χαμηλό βιοτικό επίπεδο της Αφρικής και το πόσο διαφορετικά περνάμε την καθημερινότητά μας. Εσείς θεωρείτε δεδομένο να έχετε άφθονη τροφή και νερό ενώ για εμάς είναι είδος πολυτελείας. Όποτε χρειάζεστε ιατρική βοήθεια, εύκολα σας την παρέχουν για να σωθείτε ακόμα και από τις πιο σοβαρές αρρώστιες, σε αντίθεση με εμάς που μια απλή γρίπη μπορεί να είναι θανατηφόρα. Όσον αφορά την εργασία, σας πληρώνουν καλά και είναι τα χρήματα αρκετά για να ζήσετε μια αξιοπρεπή ζωή και έχετε και λεφτά για να τα επενδύσετε και σε άλλες χώρες σαν τη δική μου. Δε σας νοιάζουν οι ανάγκες και τα πιστεύω μας και μας εκμεταλλεύεστε δίχως έλεος. Οι χώρες μας είναι πλούσιες όμως το χρώμα μας σας κάνει να πιστεύετε πως δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε και να προστατεύσουμε μόνοι μας τον πλούτο αυτό προς όφελός μας. Η αλήθεια είναι πως εσείς μας καταστρέφετε. Ποιος είναι ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά; Το κέρδος σας;

Δέσποινα, Γ6

Ευρωπαίοι, 

Δε σας αντέχουμε άλλο. Σε εσάς όλους τους λευκούς απευθύνομαι. Ο κόσμος πεινάει. Μας εκμεταλλεύεστε όλους με τον χειρότερο τρόπο. Πεινάμε πολύ και αυτά τα ψίχουλα που μας δίνετε, που τον ονομάζετε και μισθό, δε μας φτάνει ούτε για ψωμί. Μας καταστρέψατε όλο τον τόπο μας μολύνοντας τις λίμνες, τα φυτά και τα ζώα με τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιείτε για την καλλιέργεια των τριαντάφυλλων στην Κένυα. Πεινάμε πολύ και δεν ξέρω για πόσο ακόμα μπορούμε να το αντέξουμε αυτό. Τα παιδιά πεθαίνουν από τις αρρώστιες και την πείνα. 

Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς τους Ευρωπαίους. Αν δε φύγετε από τη γη μας σύντομα, δε θα σας βγει σε καλό. Όλοι είμαστε άνθρωποι και δεν έχει σημασία το χρώμα. Σας ζητάμε να φύγετε από τα χώματά μας και να μας αφήσετε να δουλέψουμε μόνοι μας τα μέρη μας, αλλιώς δε θα σας βγει σε καλό. 

Σοφία, Γ4

Ευρωπαίοι πολίτες, 

Παίρνω το θάρρος να απευθυνθώ σε εσάς, που εδώ και δεκαετίες ζείτε στην απόλυτη άνεση, στον πλούτο και την ευμάρεια, και μάλιστα πολλές φορές εις βάρος του δικού μας λαού και της χώρας μας. Την ίδια στιγμή που εσείς ζείτε πλουσιοπάροχα, με αφθονία, εδώ, τα περισσότερα παιδιά εξαναγκάζονται να εργαστούν καθημερινά σαν δούλοι, με πολλές αντιξοότητες. Μόνο και μόνο για να σας προσφέρουμε τα επιθυμητά αγαθά, βιώνουμε καθημερινά μία επίπονη και βάναυση πραγματικότητα διακινδυνεύοντας πολλές φορές, λόγω των συνθηκών, τη σωματική μας ακεραιότητα, ακόμη και τη ζωή μας. Παρά τον υπεράνθρωπο μόχθο μας, το εισόδημα που λαμβάνουμε είναι απειροελάχιστο και σε καμία περίπτωση επαρκές. Ήρθε πια η ώρα να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, να βάλουμε ένα τέλος στην νοσηρή αυτή εκμετάλλευση. Απαιτούμε κατανόηση, σεβασμό και μία δίκαιη στάση απέναντί μας!

Χρήστος, Γ4

Γεια σας,

Είμαι ένα παιδί από την Αφρική που δουλεύω σε ορυχείο και θέλω να αναφερθώ σε εσάς, τους πολίτες των αναπτυγμένων χωρών, για τα προβλήματα που έχω και το πώς περνάμε όλοι μας εδώ πέρα. Πρώτα απ’ όλα ζούμε σε καθεστώς φτώχειας και γι’ αυτό εμείς τα παιδιά αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε από μικρή ηλικία για να βοηθήσουμε τις οικογένειές μας. Εμείς τα παιδιά που δουλεύουμε σε ορυχείο έχουμε μεγάλο ποσοστό κινδύνου. Στερούμαστε την εκπαίδευση όχι όπως εσείς εκεί που τα παιδιά σας μαθαίνουν γράμματα έχουν άλλες διάφορες δραστηριότητες. Τα παιδιά, όπως εγώ, εργαζόμαστε καθημερινά με μια αξίνα για να βγάλουμε τα μεταλλεύματα και δεν πάμε σχολείο. Ζούμε ανυπόφορα. Τα τρόφιμα και το νερό που έχετε εσείς ως δεδομένα για εμάς είναι ανύπαρκτα. Δεν υπάρχουν νοσοκομεία, ρούχα, παπούτσια και ό τι άλλο είναι απαραίτητο για την καθημερινή μας ζωή. Περιμένουμε να μας βοηθήσετε…..

Λεωνίδας, Γ4

 

Αγαπητοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί πολίτες,

Είμαι ένα δεκατετράχρονο κορίτσι από την Αφρική, τη φτωχότερη Ήπειρο στον κόσμο. Αν και είμαι ανήλικη, εργάζομαι σκληρά στα κακαόδεντρα την Αφρικής. Όπως γνωρίζετε, στη χώρα μου δεν υπάρχουν σχολεία. Έτσι, δεν έχω τη δυνατότητα να μορφωθώ όπως  όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, που είχαν τη τύχη να γεννηθούν  σε άλλη χώρα. Δεν νομίζετε ότι είναι άδικο να μην μπορώ να πηγαίνω σχολείο όπως τα δικά σας παιδιά; Κάθε μέρα ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί για να πάω στη δουλειά μου από την οποία αμείβομαι ένα δολάριο την ημέρα, τα οποία χρήματα δε μου φτάνουν ούτε για τα απολύτως απαραίτητα. Η δουλειά μου είναι σκληρή και κοπιαστική και γυρνάω σπίτι πτώμα στην κούραση. Σας παρακαλώ βοηθήστε μας! Βάλτε τον εαυτό σας στη δική μας θέση και καταλάβετε τι μαρτυρική  ζωή ζούμε. Δώστε μας ένα καλύτερο μέλλον για να ζήσουμε και εμείς όπως όλος ο κόσμος!

Μαρία, Γ1

Γεια σας,

Είμαι ο Αχμέτ και ζω στην Αφρική. Μέσα από αυτή την ομιλία μου θα ήθελα να απευθυνθώ σε εσάς που ζείτε στις χώρες του Δυτικού κόσμου για να σας πω μερικά πράγματα που αφορούν εμένα και τους συμπατριώτες μου. Αρχικά η κατάσταση εδώ στην Αφρική είναι καταθλιπτική. Παιδιά και γονείς δουλεύουν όλη την ημέρα για λίγα ψίχουλα φαγητό. Επίσης, πολλά παιδιά δουλεύουν στα κακαόδεντρα. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για εμάς, διότι εκτός από την κούραση υπάρχει πιθανότητα να κοπούν τα χέρια μας. Όμως όταν αρρωσταίνουμε ή έχουμε ατύχημα οι ευρωπαίοι μας παρατούν χωρίς να έχουμε φάρμακα και γιατρούς. Γι’ αυτό κι εγώ εκπροσωπώντας την πατρίδα μου θέλω να εκφράσω το παράπονό μας. Επιθυμούμε να μην εκμεταλλεύεστε τον πλούτο της γης μας. Θα έπρεπε να ήμασταν μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου αλλά οι πλουτοπαραγωγικές πηγές μας ανήκουν σε εσάς, τους Ευρωπαίους. Πρέπει να σταματήσετε να εκμεταλλεύεστε τον πλούτο μας και να μας αφήσετε να αναπτυχθούμε κι εμείς και να ζήσουμε ανθρώπινα.

Σάββας, Γ4

 Ευρωπαίοι

Είμαι ένα κορίτσι που δουλεύει στις φυτείες κακαόδεντρων στην Αφρική. Παρόλο που είμαι 10 χρονών αναγκάζομαι να μαζεύω από τα δέντρα τους καρπούς και να τους ανοίγω για να πάρω τους κόκκους του κακάο. Αυτή είναι μια εργασία πολύ κουραστική και επικίνδυνη και άρα δεν είναι για την ηλικία μου. Τα λεφτά που μου δίνουν είναι λιγοστά και πολλές φορές δε μου δίνουν τίποτα. Κανονικά δε θα έπρεπε να δουλεύω αλλά μόνο να πηγαίνω στο σχολείο. Τα παιδιά στην Ευρώπη και στην Αμερική πηγαίνουν μόνο στο σχολείο και είναι παράνομο να δουλεύουν στην ηλικία αυτή. Γι’ αυτά η ζωή είναι πιο εύκολη γιατί όλα τα έχουν έτοιμα ενώ εμείς εργαζόμαστε σκληρά για να επιζήσουμε. Ελπίζω σύντομα οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι να μας ακούσετε, ώστε να σταματήσει αυτή η εκμετάλλευση σε βάρος μας. Μόνο έτσι θα ζήσουμε, όπως όλα τα παιδιά όλου του κόσμου.

Μαρία, Γ1

Γεια σας,

Με λένε Σαούντ και είμαι 7 χρονών. Ζω στην Κένυα και δουλεύω στα θερμοκήπια που καλλιεργούν οι Ευρωπαίοι επιχειρηματίες τριαντάφυλλα. Οι Ευρωπαίοι μας εκμεταλλεύονται. Ξυπνάμε 5 το πρωί και ξεκινάμε  να σκάβουμε ή να ποτίζουμε τα τριαντάφυλλα μέχρι τις 9 το βράδυ. Μετά πηγαίνω στο σπίτι μου για να φάω καμιά μπουκιά ψωμί. Μας πληρώνουν 2 ευρώ την ημέρα και οι συνθήκες είναι άθλιες. Τα απόβλητα και τα φυτοφάρμακα πέφτουν στη λίμνη μας και έχουν μολύνει τα φυτά και τα ζώα της περιοχής. Εύχομαι να είστε όλοι καλά και ποτέ να μη ζήσετε σε τέτοιες συνθήκες. Και σας εκλιπαρώ, πείτε τους να σταματήσουν να μολύνουν τα μέρη μας!

Γιώργος, Γ2

Πολίτες του δυτικού κόσμου,

Τα παιδιά της Αφρικής ζούμε σε καθεστώς μεγάλης φτώχειας και γι' αυτό αρχίζουμε να εργαζόμαστε από πολύ μικρά για να βοηθήσουμε την οικογένειά μας. Τα περισσότερα από τα παιδιά που εργαζόμαστε είτε στα ορυχεία είτε στα κακαόδεντρα αντιμετωπίζουμε μεγάλες πιθανότητες κινδύνου. Για παράδειγμα, στα κακαόδεντρα χρησιμοποιούμε μεγάλα, βαριά και κοφτερά μαχαίρια. Ένα παιδί στην ηλικία μου σε μια χώρα της Ευρώπης μαθαίνει γράμματα, μαθαίνει να διαβάζει, αντιθέτως εδώ στερούμαστε την εκπαίδευση, κόντρα στα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών. Θα ήθελα να προσθέσω ότι εμείς εδώ ζούμε ανυπόφορα. Τα τρόφιμα και το νερό που εσείς θεωρείται δεδομένα για εμάς είναι ως και ανύπαρκτα. Δεν υπάρχουν νοσοκομεία, φάρμακα, γιατροί, ρούχα, παπούτσια και ό τι είναι απαραίτητο για την καθημερινή μας ζωή. Ό τι εσείς το έχετε άφθονο εμείς το στερούμαστε.

Χαράλαμπος, Γ4

Ευρωπαίοι,

Με λένε Αμπντούλ και είμαι 15 χρονών. Πραγματικά θα προτιμούσα να κάνω χιλιόμετρα για να πηγαίνω κάθε μέρα στο πιο κοντινό σχολείο αλλά αντιθέτως αναγκάζομαι να δουλεύω ζόρικα για το δικό σας κέρδος και σπάνια μου δίνετε φαγητό και χρήματα. Δεν έχω καθαρό νερό να πιω και δουλεύω όλη την ημέρα. Έχω αρρωστήσει αμέτρητες φορές δίχως να μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Δεν μπορούμε να πάμε σε γιατρούς ούτε να αγοράσουμε φάρμακα. Παρακαλώ, σταματήστε την σκλαβιά και επιτρέψτε μας να έχουμε κι εμείς προνόμια όπως τα δικά σας παιδιά. Έχω τόσο καιρό να κοιμηθώ σωστά και να ξυπνήσω. Μη με αγνοήσετε, σας παρακαλώ!

Γιάννης, Γ2

Ευρωπαίοι,

Εδώ πέρα είναι πολύ άσχημα. Μας βάζουν να κόβουμε και να κουβαλάμε τους καρπούς των κακαόδεντρων για να απολαμβάνετε εσείς τη σοκολάτα. Δουλεύουμε όλη μέρα για 1 ευρώ. Νιώθω ότι με χρησιμοποιούν σαν εργαλείο για τα δικά τους συμφέροντα. Πώς γίνεται όλα τα άλλα παιδιά, τα δικά σας παιδιά, να έχουν φαητό, ρούχα, στέγη και πολλά άλλα που δεν έχουμε εμείς; Σας παρακαλώ, κάντε κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση γιατί δεν αντέχουμε άλλο.

Κώστας, Γ2

Γεια σας

Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα σημαντικό ζήτημα για εμάς τους αφρικανούς πολίτες που ήδη γνωρίζετε αλλά δε γίνεται να μένουμε άλλο με τα χέρια δεμένα. Θέλουμε να πάρουμε το μισθό που μας αντιστοιχεί μετά από τόσες ώρες δουλειάς και κούρασης. Δουλεύουμε κάτω από δύσκολες συνθήκες και θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο κάθε μέρα. Πρέπει να σταματήσετε να μας συμπεριφέρεστε σα να είμαστε δούλοι σας αλλά να μας συμπεριφέρεστε ως εργάτες όπως στις άλλες χώρες. Μην καταπατάτε τα δικαιώματά μας. Πρέπει να σταματήσει όλο αυτό! Τέλος!

Ειρήνη, Γ6

 

Ευρωπαίοι

Έχουμε κουραστεί και εξαντληθεί να δουλεύουμε εγώ και τα υπόλοιπα παιδιά της περιοχής μου στα κακαόδεντρα ως σκλάβοι. Φτάνει πια! Εργάζομαι 18 ώρες την ημέρα χωρίς πληρωμή και είμαι υποχρεωμένος να το κάνω αλλιώς με σαπίζουν στο ξύλο. Τρώω ελάχιστα έως και καθόλου και δεν έχω πρόσβαση σε καθαρό νερό και άλλα είδη υγιεινής. Μάλιστα, θέτω καθημερινά τον εαυτό μου σε κίνδυνο καθώς είμαι υποχρεωμένος να ανεβαίνω στα κακαόδεντρα και να κόψω τους καρπούς χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι από αυτά τα μεγάλα, τα βαριά και τα επικίνδυνα. Θα θέλατε να συμβεί  και το ίδιο και στα παιδιά σας;

Διαλεχτή, Γ6

Αγαπητοί πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών

Είμαι η Ceylan, ένα 18χρονο κορίτσι από το Μαρόκο. Δουλεύω στη μεγάλη παραγωγή του μεταξιού. Το όνομά μου σημαίνει όμορφη αντιλόπη. Η μητέρα μου, η Λάσλα, μεταφέρει τα υφάσματα μεταξιού στον πατέρα μου, τον Ασάντ, που τα δίνει στους λευκούς κατακτητές και αυτοί τα παίρνουν και φεύγουν. Είμαστε σε δύσκολη κατάσταση. Οι Γάλλοι μας εκμετελλεύονται και μας κάνουν ό τι θέλουν αυτοί. Θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από εμάς. Δηλαδή οι λευκοί φαίνονται στα μάτια μας κακοί, άπληστοι και αχάριστοι, αλαζόνες και εγωιστές. Το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να μας έχουν σκλάβους και να κερδίζουν χρήματα, γιατί οι λευκοί νοιάζονται μόνο για το χρήμα και τον πλούτο. Για εμάς τα χρήματα και ο πλούτος συμβολίζουν την έλλειψη σεβασμού προς τον Θεό μας, δηλαδή έλλειψη αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας. Μακάρι να σκεφτείτε όλα αυτά και καταλάβετε το λάθος σας.

Κωνσταντίνα, Γ6

Γεια σας

Είμαι ο  Μαλέκ  και ζω στην Αφρική. Δουλεύω υπερβολικές ώρες κάθε μέρα υπό άθλιες συνθήκες και επίσης υπό πολλές κακουχίες. Θα ήθελα να  σας πω κάποια από τα προβλήματα που βιώνω εγώ και όχι μόνο εγώ. Όλοι οι κάτοικοι της Αφρικής ζούμε με πολύ λίγα χρήματα, χωρίς φαγητό, νερό και άλλα είδη ανάγκης που εσείς έχετε. Θέλω επίσης να γίνει κάποια αλλαγή για αυτά τα προβλήματα και αν γίνεται να μειωθούν οι ώρες που δουλεύουμε. Είναι τραγικό να ζούμε κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Μιχάλης, Γ2

Γεια σας,

Με λένε Τζαμάλ και είμαι 15 χρονών. Μένω στην Αφρική. Η δουλειά μου είναι να εργάζομαι στα κακαόδεντρα και είναι πολύ κουραστικό. Δεν κοιμάμαι αρκετά, έχω τραυματιστεί πολλές φορές βγάζοντας τα σπόρια κακάο με τα μεγάλα αυτά μαχαίρια και δε  βγάζω αρκετά λεφτά. Δεν αντέχω άλλο. Σας παρακαλώ, όλοι σας βοηθήστε με, βοηθήστε τον λαό μου. Αυτή η δουλειά είναι πολύ επικίνδυνη για μένα και για τα παιδιά που δουλεύουν σαν κι εμένα

Αναστάσης, Γ2

 

Γεια σας

Είμαι ένα κορίτσι 14 ετών που  δουλεύει στα κακαόδεντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού. Σηκώνομαι από πολύ νωρίς ώστε να πηγαίνω στη δουλειά. Η δουλειά μας είναι πολύ δύσκολη και επικίνδυνοι για εμάς. Χρειαζόμαστε καθαρό νερό και φαγητό και καινούργια ρούχα. Θέλω κάθε πρωί να πηγαίνω στο σχολείο για να μάθω γράμματα. Σας παρακαλώ. Κάντε ό τι μπορείτε για να έχω κι εγώ ένα καλύτερο μέλλον!

Ιφιγένεια, Γ2

 

Γεια σας

Είμαι ένα παιδί από την Αφρική και δουλεύω σε κακαόδεντρα. Είμαστε υποχρεωμένοι να εργαζόμαστε χωρίς να πληρωνόμαστε. Οι συνθήκες εδώ είναι πολύ δύσκολες. Κάθε πρωί σηκωνόμαστε και δουλεύουμε 12-16 ώρες συνεχόμενα χωρίς τροφή και νερό. Αν τραυματιστώ, δε θα έχω να πάρω φάρμακα ούτε τίποτα άλλο. Σας παρακαλώ, κάντε ό τι μπορείτε για να μπορώ κι εγώ να πηγαίνω στο σχολείο για να έχω κι εγώ ένα καλύτερο μέλλον.

Μαρία, Γ2

Καλησπέρα

Θα ήθελα να σας μιλήσω για τη ζωή όσων  ζουν εδώ στην Αφρική. Αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε σκληρά για πολλές ώρες και δεν παίρνουμε τον μισθό που μας αρμόζει. Θα το εκτιμούσαμε πολύ αν άλλαζε κάτι, γιατί αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Μπορεί να μη σας ενδιαφέρει αλλά για εμάς τους Αφρικανούς είναι πολύ σημαντικό και θα παρακαλούσα εκ μέρους όλων μας να μας δίνεται ο μισθός που μας αντιστοιχεί, γιατί δε διαφέρουμε από τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε κι εμείς ανάγκες και δύο από αυτές είναι οι βασικές, το φαγητό και  το νερό, αλλά σημαντική είναι και η ξεκούραση. Οπότε θα σας παρακαλούσα για μία ακόμη φορά να αλλάξει όλο αυτό και να παίρνουμε τον μισθό που μας αρμόζει.

Ελένη, Γ6

 

Γεια σας

Οι Ευρωπαίοι ήρθαν στον τόπο μας και εκμεταλλεύτηκαν τη γη μας, τις καλλιέργειές μας και τους ανθρώπους. Παίρνουν το πετρέλαιό μας και δε μας δίνουν τίποτα σαν να είναι μόνο δικό τους. Βγάζουν εκατομμύρια από τον τόπο μας και δε μας βοηθούν καθόλου ώστε να γίνει καλύτερη η ζωή μας. Πρέπει να σταματήσει όλο αυτό!

Γιάννης, Γ6

Ευρωπαίοι, 

Η σημερινή μέρα ήταν μια ακόμα δύσκολη μέρα για εμένα όπως και για πολλά παιδιά της Αφρικής. Έχω κουραστεί και νιώθω λες κα είμαι δούλος. Πιστεύω πως κανείς δε θα ήθελε να βρίσκεται σε μια κατάσταση όπως τη δική μου. Δουλεύω όλη την ημέρα για 1 ευρώ. Με κακομεταχειρίζονται και με κοπανάνε λες κα είμαι σάκος του μποξ. Θέλω πραγματικά βοήθεια από όλους εσάς γιατί δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα αντέξω.

Ανδρέας, Γ4

Σήμερα δούλευα για ακόμη μία φορά κάτω άθλιες συνθήκες. Δυστυχώς είμαι κι εγώ ένα από τα κακομεταχειριζόμενα παιδιά που δουλεύουν στα κακαόδεντρα. Δουλεύουμε συνεχόμενα χωρίς νερό και τροφή και όταν ζήτησα να κάνω διάλειμμα για να ξεκουραστώ λίγο το αφεντικό μου με χτύπησε πολύ δυνατά. Η φωνή μου ελπίζω να φτάσει στα αυτιά των κατοίκων των ευρωπαϊκών χωρών αλλά και των κατοίκων της χώρας μου για να ξεσηκωθούμε. Είναι απάνθρωπο να ζούμε κάτω από αυτές τις συνθήκες ενώ είμαστε ακόμα παιδιά αλλά αυτό δε σημαίνει ότι και οι ενήλικες της φυλής μου αξίζουν τέτοια ζωή.

Ειρήνη, Γ4

 

Απευθύνομαι σε όλους εσάς τους Ευρωπαίους και θα ήθελα να σας ρωτήσω αν σας αρέσει η σοκολάτα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ξέρετε από πού προέρχεται το κακάο για να φτιαχτεί η σοκολάτα. Αν δεν ξέρετε, μπορώ να σας το εξηγήσω. Μένω στην Αφρική και δουλεύω κάθε μέρα στα κακαόδεντρα. Δεν πληρώνομαι και δουλεύω εκεί ασταμάτητα. Δεν είμαι όμως μόνο εγώ αλλά το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς άλλους ανθρώπους του λαού μου και τα περισσότερα είναι παιδιά. Περνάμε πολύ δύσκολα εγώ και είναι πολύ άδικο που εμείς τα παιδιά δεν μπορούμε να πάμε στο σχολείο όπως εσείς. Ελπίζω να σας αρέσει η σοκολάτα που εμείς δουλεύουμε με τόσο κόπο για να την απολαμβάνετε εσείς.

Ελένη, Γ2

Στη δυτική Αφρική το κακάο που εσείς απολαμβάνετε είναι ένα γεωργικό προϊόν που καλλιεργείται κατά κανόνα για εξαγωγή. Καθώς η βιομηχανία της σοκολάτας έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει και η ανάγκη για χαμηλό κόστος και φθηνό εργατικό δυναμικό. Τα παιδιά της περιοχής μου ζουν σε καθεστώς μεγάλης φτώχειας και τα περισσότερα, όπως κι εγώ, εργαζόμαστε από πολύ μικρά για να βοηθήσουμε την οικογένειά μας. Τα περισσότερα παιδιά που δουλεύουν στα κακαόδεντρα είναι μεταξύ των ηλικιών 12-16 χρονών. Καταλαβαίνετε πως βιώνουμε δύσκολες συνθήκες. Πρέπει να το σκεφτείτε και να μας βοηθήσετε.

Αλέξανδρος, Γ2

Είμαι ένα αγόρι 15 χρονών και δουλεύω στα κακαόδεντρα της περιοχής μου στην ακτή Ελεφαντοστού. Η δουλειά είναι πολύ δύσκολη και επικίνδυνη για μένα. Θέλω το πρωί να μη σηκώνομαι για δουλειά από νωρίς αλλά να έχω χρόνο να παίζω με τους φίλους μου και να μαθαίνω γράμματα στο σχολείο. Μου λείπουν τα καθαρά πράγματα, πχ το καθαρό νερό, τα καθαρά και ωραία ρούχα, το φαγητό. Θα ήθελα να κάνω ένα ζεστό και ωραίο μπάνιο. Δεν μπορώ να δουλεύω άλλο τόσο σκληρά. Αν τραυματιστώ, δεν έχω να πάρω φάρμακα ούτε να περιποιηθώ τις πληγές μου ούτε τίποτα άλλο. Τα δικά σας παιδιά έχουν όλα αυτά τα πράγματα στη διάθεσή τους. Θα αντέχατε να βλέπατε τα παιδιά σας στη θέση μου; Κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε, σας παρακαλώ, για να έχω  ένα καλύτερο μέλλον!

Άγγελος, Γ2

Δουλεύω στα κακαόδεντρα με χάλια συνθήκες πολλές ώρες με λίγα λεφτά ή τις περισσότερες φορές με καθόλου λεφτά, με πολλή κούραση μόνο και μόνο για να έχετε εσείς σοκολάτα. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί την ημέρα να παίρνω 1 ευρώ και αυτά δε μου φτάνουν ούτε για να φάω. Ελπίζω κάποια μέρα να γίνω σαν κι εσάς,  να έχω μια τέτοια ζωή και όχι μια ταλαίπωρη ζωή γιατί δεν αντέχω άλλο. Πεινάω!

Σπύρος, Γ2

Είμαι ένα παιδί 9 χρονών. Από μικρή ηλικία δουλεύω στα κακαόδεντρα χωρίς να παίρνω τίποτα. Σαν παιδί και εγώ θα ήθελα να πηγαίνω σχολείο χωρίς να διασχίζω 6 ώρες στο να πηγαίνω και να έρχομαι, να τρώω και να πίνω όλες τις γεύσεις που γεύονται και τα παιδιά στην Ευρώπη, να παίζω ελεύθερα. Σας ζητάω να σταματήσετε να μας βάζετε υποχρεωτικά να δουλεύουμε για το τίποτα. Θέλω να ζήσω όπως όλοι. Η ζωή εδώ είναι πολύ σκληρή. Κανένας σας δεν το καταλαβαίνει. Ούτε μορφωνόμαστε σωστά ούτε τρώμε ούτε παίζουμε, μονάχα δουλεύουμε για σας.

Ανδριάνα, Γ1

Κυρίες και κύριοι

Είμαι  ένα εργαζόμενο παιδί από την Αφρική. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, εργάζομαι σε ορυχεία ή στα κακαόδεντρα της χώρας μου. Κάθε πρωί ξυπνάω πολύ  πριν την ανατολή του ήλιου και εργάζομαι καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Τα χρήματα που παίρνω ως ανταμοιβή για την εργασία μου είναι ελάχιστα, όμως απαραίτητα για την επιβίωση της οικογένειάς μου.

Βέβαια, όπως πολύ εύκολα μπορείτε να καταλάβετε είναι πολλά αυτά που στερούμαι για να βοηθήσω τους δικούς μου. Καταρχάς, στερούμαι το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Δεν έχω πάει ποτέ μου στο σχολείο με αποτέλεσμα να μείνω αναλφάβητος για όλη μου τη ζωή. Επίσης, δεν έχω φίλους, δεν παίζω ποτέ παιχνίδια και είμαι μονίμως κουρασμένος. Αν και δεν είμαι έφηβος ακόμα, δεν είμαι ούτε και παιδί, αφού η ανεμελιά, το γέλιο και η παιδικότητα για εμένα έχουν χαθεί.

Είναι πολλά τα συναισθήματα που γεννιούνται στην ψυχή μου όταν σκέφτομαι πως εσείς κι εγώ ζούμε σε εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Όσα εγώ με κόπο, ιδρώτα και εργασία κερδίζω ή φτιάχνω, εσείς το χρησιμοποιείτε στον ελεύθερο χρόνο σας και για την προσωπική σας ευχαρίστηση. Αισθάνομαι λύπη, γιατί  απλά έτυχε να γεννηθώ όχι στην πιο φτωχή χώρα αλλά στον πιο φτωχό λαό και όσο κι αν αγωνίζομαι, γνωρίζω πως οι συνθήκες της ζωής μας είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν, γιατί τον τόπο μας τον εκμεταλλεύεστε εσείς. Τέλος, με ντροπή παραδέχομαι πως ζηλεύω τον τρόπο ζωής σας για τον οποίο εσείς ως γενιά δεν κάνατε τίποτα για να τον χαίρεστε, αλλά σας τον έδωσαν οι πρόγονοί σας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, σας ζητώ να μας βοηθήσετε οικονομικά, για να σταματήσει η παιδική εργασία σε κάθε γωνιά του κόσμου και τα παιδιά να χαρούμενα στα σχολεία τους. είναι γνωστό πως μόνο με τη γνώση οι λαοί μπορούν να προκόψουν και να αναπτυχθούν.

Σας ευχαριστώ

Θοδωρής, Γ5

Ευρωπαίοι

Γνωρίζω πολύ καλά ότι εργάζομαι για εσάς και τα συμφέροντα σας. Αλλά να ξέρετε ότι είμαι μικρός για μια τέτοια εργασία, παρόλα αυτά θα ήθελα να πω τα παράπονα μου για το ωράριο εργασίας στο ορυχείο και τον εξοπλισμό.  Οι ώρες εργασίας είναι πολλές που εξαντλούν όλους τους συναδέλφους και για αυτό θέλουμε οχτάωρη εργασία μαζί με διαλείμματα. Επίσης τα εργαλεία είναι πρωτόγονα επειδή ξέρω σε άλλα μέρη είναι πιο σύγχρονα από τα δικά μας. Αλλά το σημαντικότερο από όλα θα πρέπει να έχουμε καλές ποσότητες φαγητού διότι πεθαίνουμε της πείνας. Ελπίζω να ακούσετε τα θελήματα μας και να τα πράξετε. Αν τα κάνετε θα σας έχουμε αιώνια ευγνωμοσύνη. αιώνια ευγνωμοσύνη.

Κανέλλος, Γ3

Γεια σας

Είμαι ένα παιδί από την Αφρική και δουλεύω στα ορυχεία. Οι συνθήκες εργασίας είναι απάνθρωπες. Δουλεύουμε κάτω από  βασανιστικές συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές ακόμη είναι πιο επικίνδυνες, αφού βρισκόμαστε συχνά εν μέσω βίαιων συγκρούσεων λόγω της συνεχιζόμενης  διαμάχης μεταξύ των ιδιοκτητών του στρατού και των αρχηγών της πολιτοφυλακής για τον έλεγχο των μεταλλείων. Μας δίνουν για 12ωρη εργασία 1 δολάριο την ημέρα, χωρίς εκπαίδευση και μέτρα ασφαλείας, και συχνά μας χτυπάνε ή μας βιάζουν οι μεγαλύτεροι. Για παράδειγμα, κουβαλάμε στο κεφάλι μας βάρος όσο το σώμα μας. Αν δεν κάνουμε τις εργασίες, οι συνέπειες είναι ιδιαίτερα σκληρές, γι' αυτό ο πόνος δεν έχει πια σημασία για εμάς. Κάποιες φορές μένουμε αλυσοδεμένοι για τιμωρία πολλές ώρες. Κάποια παιδιά αγοράζονται και πωλούνται ως σκλάβοι. Οι εργοδότες χτυπάνε τα παιδιά, τα κρεμάνε ανάποδα στα δέντρα ή ακόμα τα αφήνουν χωρίς φαγητό. Εσείς τι κάνε γι' αυτό;

Εύα, Γ5

Γεια σας

Εγώ σαν παιδί από την Ακτή Ελεφαντοστού που δουλεύω  στα κακαόδεντρα θα ήθελα να σας ενημερώσω για τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στις φυτείες κακάο. Τα παιδιά της δυτικής Αφρικής ζούμε σε καθεστώς μεγάλης φτώχειας και τα περισσότερα αρχίζουμε να εργαζόμαστε σε νεαρή ηλικία, για να βοηθήσουμε την οικογένειά μας. Μερικά παιδιά καταλήγουν στις φυτείες κακάο, επειδή χρειαζόμαστε δουλειά αν και η αμοιβή είναι ελάχιστη. Από τη στιγμή που  ερχόμαστε στις φυτείες , τα παιδιά δεν μπορούμε να δούμε τις οικογένειές μας, για χρόνια δουλεύουμε πολλές ώρες την ημέρα και οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες.  Τέλος, δεν πηγαίνουμε σχολείο. Θα θέλαμε να σας ζητήσουμε να μας βοηθήσετε ώστε να περιοριστεί η εκμετάλλευση των  παιδιών. Πρέπει να το σκεφτείτε αυτό πριν συνεχίσετε να απολαμβάνετε τη σοκολάτα σας.

Ευαγγελία, Γ4

Άλγεβρα Ά Γυμνασίου- Κεφάλαιο 5ο: Ποσοστά (ΠΑΠΑΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΠΕ03)

 Να γράψετε ένα δικό σας πρόβλημα με ποσοστά και να το λύσετε.

Εργασίες μαθητών

Ένα κατάστημα ρούχων και παπουτσιών αποφάσισε να κάνει κάποιες εκπτώσεις. Μια παρέα κοριτσιών 3 ατόμων αποφάσισαν να αγοράσουν η κάθε μία από 1 πράγμα. Το πρώτο κορίτσι βρήκε ένα φόρεμα που κόστιζε 40€ και είχε έκπτωση 12%, το δεύτερο κορίτσι βρήκε κάτι μποτάκια που είχαν έκπτωση 20% από την αρχική τιμή τους που ήταν 65€ και το τελευταίο κορίτσι αγόρασε μία μπλούζα η οποία κόστιζε 34€ και την βρήκε σε έκπτωση 10%. Να βρείτε α)την τελική τιμή των προϊόντων β)πόσο κόστιζαν συνολικά όλα τα πράγματα

Λύση

Φόρεμα:

12               480             48

------- ×40=--------- = --------=4,8            40-4,8=35,2€

100             100             10

 

Μποτάκια:

20              1300            13

------- ×65=-----------=-------=13              65-13=52€

100             100             1

 

Μπλούζα:

 10           340             34

------×34=---------=-------=3,4                  34-3,4=30,6€

100          100             10

 

35,2+52+30,6=117,8€

Απάντηση α) η τελική τιμή των προϊόντων είναι φόρεμα 35,2€ μποτάκια 52€ μπλούζα 30,6€

Απάντηση β) συνολικά κόστιζαν 117,8€

Σπυριδούλα Α6

Το ποσοστό ανεργίας στην Κρήτη είναι 4%. Οι κάτοικοι στην Κρήτη είναι 601.000. Πόσοι είναι οι άνεργοι;

Λύση:

4/100x601.000=2.404.000/100=24.040

Σοφία Α5

Σε ένα μαγαζί που πουλάνε ρούχα σε όλα τα είδη υπάρχει 13% Φ.Π.Α. Αν αγόρασα ένα παντελόνι αξίας 50$ και μια μπλούζα 100$.

α) ποια είναι η τελική τιμή συνολικά;

 β) Επειδή ήμουν ο 100΄΄ πελάτης μου έκαναν έκπτωση 20%. Πόσο πλήρωσα τελικά΄;

α)50*13/100=650/100=6,5$

50+6,50=56,50$

100*13/100=1300/100=13$

100+13=130$

130+56,50=186,50$

Η τελική τιμή είναι186,50$

β)186,50*20/100=3730/100=37,30$

186,50-37,30=142,20$

Με την έκπτωση θα πληρώσω 142,2$

Ευάγγελος Α5

Ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια είχε αρχική τιμή 120 ευρώ μετα την έκπτωση η τιμή έγινε 78 ευρώ. Πόσο % ήταν η έκπτωση;

120 - 78 = 42

42/100 = 0,35 η 35/100 η 35%

Άρα η έκπτωση είναι 35%

Ταξιάρχης-Γαβριήλ Α6

Στο πρώτο λύκειο Σταυρούπολης φοιτούν 500 μαθητές. Από αυτούς το 15% είναι άριστοι και το 25% αδιάβαστοι μαθητές πόσοι είναι οι άριστοι και πόσοι οι αδιάβαστοι;

Λύση:

15/100 × 500 = 15×500/100 = 7.500/100=75

25/100 × 500 = 25×500/100 = 12.500/100=125.

Απάντηση:

Οι άριστοι μαθητές είναι 75 ενώ οι αδιάβαστοι 125.

Γιώργος Κ. Α2

Η Φωτεινή στην περίοδο των εκπτώσεων αγόρασε ένα μπλουζάκι και ένα τζίν. Το

μπλουζάκι κόστιζε 15 ευρώ και είχε έκπτωση 10% το τζίν κόστιζε 25 ευρώ και είχε έκπτωση

15%.α)Πόσο κόστιζαν όλα μαζί ; β) Πόσο θα ήταν η τελική τιμή αν είχε κουπόνι αξίας 12% ;

Λύση :

α)

15*10/100 = 15/10 =1,5 ευρώ                15 -1,5 = 13,5 ευρώ

25*15/100 = 375/100= 3,75 ευρώ          25-3,75=21,25 ευρώ

13,5 +21,5 =35 ευρώ

Κόστιζαν όλα μαζί 35 ευρώ

β)

35*12/100 = 420/100 =4,2 ευρώ           35 -4,2 = 30,8 ευρώ

Η τελική τιμή ήταν 30,8 ευρώ

Έλενα και Μαριάννα Α2

 Σε μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, η αρχική τιμή ενός αυτοκινήτου είναι  10.000Ε αλλά έγινε μια αύξηση 13%.

α)Πόσα ευρώ είναι η έκπτωση;

β)Ποιά είναι η τελική τιμή του αυτοκινήτου;

α)10.000x13/100=130.000/100=1300Ε αύξηση

β)10.000+1300=11.300Ε τελική τιμή

Χρήστος Α5

Η τιμή ενός πουλόβερ ήταν 30€ και  αυξήθηκε κατά 12%. Ποια είναι η τελική τιμή του πουλόβερ

Λύση:

12•30.               360

-----------  =.   --------- = 3,60€

100.                   100

30+3,60= 33,60€

Η τελική τιμή είναι 33,60€

Αναστασία Α6

Ένα μπουφάν κοστίζει 110 ευρώ αλλά χωρίς το Φ.Π.Α. που είναι 24%.Πόσο είναι η τιμή μαζί με το Φ.Π.Α.;

24/100*110=2640/100=26,40

110+26,40=136,40 το μπουφάν με το Φ.Π.Α

Άγγελος Π. Α5

Μια μπλούζα είχε 50 ευρώ και έγινε αύξηση στην τιμή της κατά 20%. Στην περίοδο των

εκπτώσεων έγινε μείωση στην τιμή της ξανά κατά 20%. Πόσο είναι η τελική τιμή της

μπλούζαςꓼ

Λύση:

Η αύξηση της τιμής της μπλούζας είναι:

20∕100 • 50= 1000∕100= 10€

Οπότε η μπλούζα μετά την αύξηση κοστίζει 50+10=60€

Στις εκπτώσεις η μείωση της τιμής της μπλούζας είναιꓽ

20∕100×60= 1200∕100=12€

Άρα η τελική τιμή της μπλούζας είναιꓽ  60-12=48€

Φαίη Α3

Μια ντουλάπα αξίας 370€ έχει έκπτωση 27%. Ποια είναι η τελική τιμή της ντουλάπας?

  27                    9990

--------×370€= ----------=99,9

 100                   100

370-99,9= 270,1

Κατερίνα Α6

Ο Νίκος πληρωνόταν 150 €  και του έδωσαν αύξηση 5%. Να βρείτε πόσο θα είναι ο μισθός του μετά την αύξηση.

  5                                 750                   

-----       x     150    =   ---------   =      7,5

100                              100

150 + 7,5 = 157,5

Ο Νίκος θα πληρώνεται 157,5 ευρώ

Αναστασία Μ. Α5

Ένα είδος έχει τιμή 150€ .Έγινε έκπτωση 15%. Ποια είναι η τελική τιμή του;

Τα 100/100 είναι 150€

Τα  (100-15)/100=85/100 θα είναι 85/100 · 150 = 12.750/100=127,5€

Η τελική τιμή του είναι 127,5€

Χρύσα Α5

Ο Κώστας εργάζεται σε ένα γραφείο και ο μισθός του είναι 900€. Τον επόμενο μήνα του κάνουν αύξηση κατά 5% . α) Πόσα ευρώ θα είναι η αύξηση του Κώστα; β) Πόσα ευρώ θα παίρνει ο Κώστας μετά την αύξηση του;

α) 900×5%=4.500/100=45€

β) 900+45=945€

Ιωάννα Π. Α5

Ένα σακάκι έκανε 30 ευρώ και έγινε αύξηση τιμής κατά 10% . Να βρείτε α) το ποσό της αύξησης β)την τελική τιμή από το σακάκι

α)10/100×30=300/100=3

β)30+3=33€

Άρα η τελική τιμή από το σακάκι είναι 33€

Δέσποινα Α2

Ο κύριος Πέτρος και η γυναίκα του αποφάσισαν να αγοράσουν  ένα ψυγείο που στοίχιζε 680€. Το Φ.Π.Α. του ψυγείου ήταν 24%.

 Α.  Πόσο θα κοστίσει τελικά το ψυγείο;

Β. Αν πληρώσει το ποσό σε 5 δόσεις , πόσα € θα είναι η κάθε δόση του;

680 x 24 /100  =16320 /100= 163,2 €                                      680+163.2 = 843,2

843,2 : 5 =  168,64 €

Απάντηση:

Α.  Το ψυγείο θα στοιχίσει 843,2 €.

Β. Η κάθε δόση που πρέπει να πληρώσει είναι 168,64 € .

Ολίνα Α5

Ο Κώστας ήθελε να κάνει δώρο στη μητέρα του για τα γενέθλια της. Της πηρέ ένα ζευγάρι πέδιλα τα οποία έκαναν 80€ αλλά στο ταμείο του έκαναν έκπτωση 20%. Της πηρέ επίσης ένα κόσμημα με 10€ και μια όμορφη σακούλα που κόστιζε 50 λεπτά. Πόσο πλήρωσε συνολικά για το δώρο της?

Λύση: 20/100×80= 1600/100= 16€

80-16=64€

64+10,5=74,50€

Χριστιάνα Α6

Το μαγαζί του κ. Ορφέα έχει έναν πίνακα αξίας 100€.Τις εβδομάδες των διακοπών των Χριστουγέννων έκανε μια έκπτωση 10%.

Να βρείτε: α)το ποσό της μείωσης

                    β)την τελική τιμή του πίνακα

Λύση:α) 10                 1000

              ----- ×100 =------------=10€  μείωση

              100                 100

          β)100-10=90€τελική τιμή

Φλορίσα Α6

Ένας καταναλωτής πήγαινε στο σούπερ μάρκετ και ψώνιζε κάθε βδομάδα συγκριμένα προϊόντα, τα οποία τα πλήρωνε 30 ευρώ. Ώσπου μια μέρα πήγε στο σουπερ μάρκετ και τα προϊόντα που έπαιρνε με 30 ευρώ τα πλήρωσε 19% πιο ακριβά, α. πόσο αυξήθηκε η τιμή των προϊόντων??? β. πόσο πλήρωσε συνολικά???

Λύση  30Χ19%=30Χ19/100=570/100=5,7 ευρώ αυξήθηκε 

           30+5,7=35,7ευρώ πλήρωσε

Απόστολος Α4

Ποια θα ήταν η τελική τιμή πώλησης ενός κινητού αξίας 240€, όταν το κατάστημα κάνει έκπτωση 10%;

10/100 × 240 = 10 × 240/100= 2400/100= 24%

240-24=216€

Όταν το κατάστημα κάνει έκπτωση, το κινητό θα έχει αξία 216€

Αναστασία Ε. Α2

Την περίοδο των εκπτώσεων πήγα στον Κωτσόβολο και πήρα: ένα παιχνίδι 50€, ένα κινητό 300€ και μια τηλεόραση 1000€. Είχε πολλές εκπτώσεις ,το παιχνίδι το είχε 25% έκπτωση, το κινητό 30% και την τηλεόραση 44%.Πόσο πήρα όλα τα προϊόντα μαζί με τις εκπτώσεις.

   Λύση

Παιχνίδι   25/100•50=1250/100=12,5                                             50-12,5=37,5€

Κινητό   30/100•300=9000/100=90                                                300-90=210€ 

Τηλεόραση   44/100•1000=44.000/100=440                                   1000-440=560€

560+210+37,5=807,5 

Λευτέρης Α5

Ο Μπάμπης αγόρασε 1 αγελάδα με αρχική τιμή 1234$. Ο τσοπάνος του είπε ότι έχει αύξηση 12%. Πόσο την αγόρασε τελικά ο Μπάμπης?

12% * 1234= 12*1.234/100= 14.808/100 =148,08$

Άρα

1234+148,08= 1.382,08$

Παναγιώτης Α4

Δύο υπάλληλοι έχουν μισθό 1500€. Στον έναν από τους δύο έγινε αύξηση 8% και στον άλλο μείωση 5% πάνω στις αποδοχές του πρώτου υπαλλήλου όπως διαμορφώθηκαν  μετά την αύξηση. Να βρείτε τους νέους μισθούς.

Λύση:                                      

Η αύξηση που έγινε στον έναν υπάλληλο είναι ίση με  8/100×1500=120€ και ο μισθός του διαμορφώθηκε στα 1500+120=1620€.

Η μείωση που έγινε στον άλλον υπάλληλο είναι 5/100×1620=81€ και ο μισθός που έγινε είναι 1500 – 81=1419€.

Δέσποινα και Δημήτρης Κ. Α3

Ένα μπουφάν κοστίζει 98€ αλλά έχει έκπτωση 18%. Ποια είναι η τελική του τιμή;

Λύση:

98€ x 18% = 98x18/100 = 1.764 = 17,64€

98- 17,64 =80,36€

Τελική τιμή = 80,36€

Eλένη Α4

Ο Γιάννης έψαχνε για καρέκλα. Βρήκε μία με αρχική τιμή 140 ευρώ αλλά το κατάστημα την είχε έκπτωση 30%. Πόσο πλήρωσε τελικά ο Γιάννης;

ΛΥΣΗ:

30/100*140=0,3*140=42

140-42=98

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ο Γιάννης πλήρωσε 98 ευρώ.

Θέμης Α6

Ο μπαμπάς μου ζύγιζε πέρσι 87 κιλά. Φέτος πάχυνε 20% . Ποσά κιλά είναι φέτος;

Ποσα κιλά παραπάνω πήρε;

20/100×87=1740/100=17,40 κιλά

87,00+17,40=104,40 κιλά

Ο μπαμπάς μου πήρε 17,40 κιλά . Φέτος είναι 104,40 κιλά

Νικολέτα Α5

Μια μπλούζα κόστιζε 120€ και η έκπτωση είναι 25%. Ποια είναι η τελική τιμή της μπλούζας;

120/100*25=120*25/100=30€

120-30=90€

Άρα η τελική τιμή είναι 90€

Κωσταντίνος Α5

Μια μέρα μια κυρία ήθελε να πάρει μια τσάντα που έκανε 50 ευρώ. Όταν πήγε να πάρει τη τσάντα είδε ότι είχε 25 % έκπτωση.

Α) Πόσο θα είναι η έκπτωση.

Β)Πόσο θα πληρώσει την τσάντα μετά από την έκπτωση.

Λύση

    25

_______ Χ 50 = 12,50

   100

50 -12,50=37,50 ευρώ

Γιάννης Α3

Ένας  κρεοπώλης  έχει έκπτωση στον κιμά 10%.Η αρχική του τιμή ήταν 12 ευρώ. Ποια είναι η τιμή μετά την έκπτωση;

10               120

------ *12=  ---------=1,2 ευρώ                             12-1,2=10,8 ευρώ

 100              100

Γιάννης Α6

Ο Μιχάλης πήγε να ψωνίσει στις εκπτώσεις έναν υπολογιστή που είχε αρχική τιμή 1200 Ευρώ με έκπτωση 30%, ένα πληκτρολόγιο που είχε 50Ευρω με έκπτωση 20% και ένα ποντίκι με αρχική τιμή 35Ευρω και έκπτωση 40%. Πόσα χρήματα πλήρωσε;

υπολογιστής

1200*30/100= 360Ευρω η έκπτωση                            1200-360=840Ευρω η τελική τιμή

πληκτρολόγιο

50*20/100=10 Ευρώ η έκπτωση                                    50-10=40Ευρω η τελική τιμή

ποντίκι

35*40/100=14Ευρω η έκπτωση                                     35-14=21Ευρω η τελική τιμή

840+40+21=901 Ευρώ θα πληρώσει τελικά

Μιχάλης Α2

Ο Μάκης αγόρασε ένα ποδήλατο αξίας 180€ αλλά είχε έκπτωση 20%. Πόσα € αγόρασε το ποδήλατο με την έκπτωση.

Λύση: 20/100 Χ 180 = 36

180-36 =144€

Αναστάσης Α2

Μια ζακέτα κοστίζει 45€.Έχει έκπτωση 17%.Ποια είναι η Τελική Τιμή;

Λύση:         17/100•45=765:100=7,65€                 45,00-7,65=38,65€

Απάντηση:Η Τελική Τιμή της ζακέτας είναι 38,65€.

Άγγελική Α4

Ένα σχολείο έχει 500 παιδιά. Πόσο είναι το 40% των παιδιών αυτού του σχολείου;

500X40/100=20000/100=200 παιδιά

Μάριος Α6

Αγόρασα ένα ζευγάρι παπούτσια 80 ευρώ και με το εκπτωτικό κουπόνι είχαμε 10% έκπτωση. Επίσης αγόρασα ένα μπουφάν 100 ευρώ και είχε έκπτωση 15% . Πόσο θα πληρώσουμε με την έκπτωση;

10/100 Χ 80 =800/100 =8€          80-8=72€

15/100 Χ 100=1500/100=15€    100-15=85€

Νίκος Π. Α5

Μια μέρα αποφάσισα να αγοράσω ένα φόρεμα που είχε αρχική τιμή 150€ αλλά μου είπαν από το κατάστημα ότι έχει 20%έκπτωση

Άρχισα λοιπόν να κάνω τις πράξεις :

20%•150=20/100•150=3.000/100=30€

 150-30=120€

Μένια Α3

Ένα κιλό μοσχαρίσιο κρέας πριν την ανατίμηση κόστιζε 7,8 ευρώ. Ποια είναι η τιμή του μετά την αύξηση κατά 20%;

Λύση:

7,8 x 20/100=1,56

7,8 +1,56=9,36

Απάντηση: η τιμή ενός κιλού κρέατος μετά την αύξηση κατά 20% είναι 9,36 ευρώ.

Γιώργος Α5

Χθες πήγα να αγοράσω παπούτσια. Πήρα για μένα ένα ζευγάρι με αρχική τιμή 60€ και για τον αδελφό μου ένα ζευγάρι με αρχική τιμή 50€. Στο ταμείο με ενημέρωσαν ότι αυτά που έκαναν 60€ είχαν 15% έκπτωση και αυτά που ήταν 50€ είχαν αύξηση 10%. Πόσο πλήρωσα τελικά;

Λύση:

60*15/100=900/100=9€

60-9=51€

50*10/100=500/100=5€

50+5=55€

55+51=106€

Νικόλας Α3

Ο Αποστόλης πήγε στο βιβλιοπωλείο για να αγοράσει μια σχολική τσάντα που έκανε 80€. Όμως του έκαναν έκπτωση 10%. Ποια ήταν η τελική τιμή;

10/100×80= 10×80/100 =800/100=8

80-8=72

Η τελική τιμή ήταν 72€.

Ελένη Α6

Η κυρία Μαρία έχει ένα μαγαζί με ρούχα και η κ. Αναστασία πάει να αγοράσει κάποια ρούχα για αυτήν και την οικογένειά της .Αγοράζει μια μπλούζα για τον άντρα της στα 25€ μια μπλούζα για την κόρη της στα 30€ και μια μπλούζα για αυτήν στα 35 ευρώ. Και επειδή η κ. Μαρία είναι φίλη με την κ. Αναστασία της κάνει έκπτωση 20%.

1)Πόσα πληρώνει χωρίς την έκπτωση

2) Πόσα πληρώνει με την έκπτωση

1) 25+30+35=90

2) 20/100x90=1800:100=18 η έκπτωση                               90-18=72

Θοδωρής Α6

Τι ποσοστό του 86 είναι το 12;

12/86    = 0,140

0,140 x 100 = 14,0%

12 από 86 είναι 14,0%

Αλέξανδρος Α3

Ποια είναι η τιμή πώλησης ενός βιβλίου αξίας 15€, με επιβάρυνση Φ.Π.Α 7%;

7/100 ×15=7×15/100=105/100=1,05

15+1,05=16,05€

Θαλασσινός και Άγγελος Ι. Α2

Ένα ψυγείο κάνει 230 ευρώ σε ένα κατάστημα . Μια μέρα οι τιμές αυξήθηκαν κατά 7 %. (Α) Βρείτε πόσα ευρώ είναι η αύξηση. (Β) Βρείτε την τελική τιμή .

(Α) 230/100 ×7=1610/100=16,1 ευρώ αύξηση

(Β) 230+16,1=246,1€ τελική τιμή

Άγγελος Ο. Α5

Ο Κύριος Κοσμάς πήγε με την γυναίκα του για ψώνια την περίοδο των εκπτώσεων. Αγόρασαν 2 μπλούζες . Η μια κόστιζε πριν τις εκπτώσεις 50 Ε και η άλλη κόστιζε 45 Ε. Το μαγαζί έκανε έκπτωση στις μπλούζες 20 %. Πόσο πλήρωσαν για κάθε μπλούζα. Πόσο πλήρωσαν και για τις δύο μπλούζες.

20/100 * 50=10000/100=10                          50-10=40Ε

20/100*45=900/100=9                                   45-9=36Ε

45+36=76Ε

Αδαμαντία Α6

Ένα μπουκάλι γάλα πουλιέται στο σούπερ μάρκετ 1,20€. Αν μια μέρα το σούπερ μάρκετ έχει το συγκεκριμένο γάλα σε προσφορά, πουλώντας το με έκπτωση 30%, πόσο θα το αγοράσουμε;

Λύση:  1,20x30%=1.20 x30/100=0.36€

1.20€-0.36€=0.84€

Τιμή αγοράς:0.84€

Δημήτρης Α2

Έχοντας μαζί σας 150€ αποφασίσατε να αγοράσετε ένα μπουφάν αξίας 80€ με 25% έκπτωση και μια τσάντα αξίας 110€ με 35% έκπτωση. Πόσα λεφτά πληρώσατε και πόσα έμειναν;

~25/100 × 80 = 25 × 80/100 = 2000/100 =  20€ (Έκπτωση)               80-20 = 60€

~ 35/100 × 110 = 35 × 110/100 =3850/100 = 38,5€ (Έκπτωση)        110 - 38,5 = 71,5€

~ 71,5 + 60 = 131,5€ (Τελική τιμή)

~ 150 - 131,5 = 18,5€ (Χρήματα που έμειναν)

Ιωάννα Καλ. Α3

Ο Γιώργος θέλει να αγοράσει έναν υπολογιστή που η αξία του ειναι 450 ευρώ και έγινε μια έκπτωση 15%. Ποιά είναι η τελική τιμή του υπολογιστή;

ΛΥΣΗ:   15/100 * 450=6750/100=67,5     

 450-67,5=382,5 είναι η τελική τιμή του υπολογιστή.

Λευτέρης Α6

Μια κοπέλα θέλει να αγοράσει ένα ζευγάρι μπότες που κάνουν 100$. Αλλά μετά της εκπτώσεις οι μπότες είναι 10% φθηνότερες . Να βρεις την τελική τιμή του προϊόντος:

10% x 100 = 10 x 100/100 = 1.000/100 = 10

100-10=90$

Η τελική τιμή του προϊόντος είναι 90$

Σοφία Ν. Α3

Στην τάξη είναι 25 μαθητές. Γράψανε διαγώνισμα στα μαθηματικά. Το 20% των μαθητών έγραψε 20,το 40% έγραψε 16,το 32% έγραψε 18 και το 8%έγραψε 10.Πόσοι μαθητές πήραν 20 ,πόσοι 16 ,πόσοι 18 και πόσοι 10.      

1)20/100×25=500/100=5 μαθητές

2)40/100×25=1000/100=10 μαθητές

3)32/100×25=800/100=8 μαθητές

4)8/100×25=200/100=2 μαθητές

20 πήραν 5 παιδιά, 16 πήραν 10 παιδιά, 18 πήραν 8 και 10 πήραν 2 παιδιά

Αγάπη Α3

Η τιμή πώλησης ενός ζευγαριού παπουτσιών είναι 90€ χωρίς ΦΠΑ. Η επιβάρυνση ΦΠΑ είναι 12%. Ποιο είναι το κόστος αγοράς των παπουτσιών από τον αγοραστή;

Λύση:  90*12% = 90*12/100=1.080/100= 10,80€           Άρα: 90+10,80=100,80€

Γεωργία Α4

Σε ένα μαγαζί ηλεκτρονικών ειδών έγινε αύξηση σε 2 προϊόντα. Σε ένα κινητό των 230€ έγινε αύξηση 18% και σε έναν υπολογιστή των 600€ έγινε αύξηση 10%. Πόσο θα κοστίζουν αυτά τα 2 προϊόντα μαζί μετά την αύξηση?

ΛΥΣΗ :

18/100 × 230 = 414/10 = 414 : 10 = 41,4€

230+41,4=271,4€

10/100 × 600 = 60/1 = 60€        600+60=660€

660+271,4=931,4€

Απάντηση: Και τα δύο μαζί θα κοστίζουν 931,40€.

Χριστίνα Α5

Ένας υπάλληλος σε μία εταιρεία έχει μισθό 650€. Το αφεντικό του αποφάσισε να του κάνει αύξηση 8%. Πόσο είναι ο τελικός μισθός του?

Λύση       8%×650=8×650/100=5200/100=52€                                  650+52=702€

Απάντηση     Ο τελικός του μισθός είναι 702€

Μιχάλης Α4

Αγόρασα ένα παντελόνι 20€ με 10% έκπτωση, μια μπλούζα 35€ με 70% έκπτωση και ένα σκούφο 10€ με 20% έκπτωση. Είχα 50€. Πόσα χρήματα μου έμειναν?

10/100*20=200/100=2 euro                           20-2=18 euro (παντελονι)

70/100*35=2450/100=24,5 euro                   35-24,5=10.5 euro (μπλουζα)

20/100*10=200/100=2                                      10-2=8 euro (σκούφο)

18.0+10.5+8.0=36.5

50-36.5=13.5 μου εμειναν

Χρήστος Γ. Α4

Μια φορά το δίμηνο εγώ και η μαμά μου πηγαίνουμε για ψώνια. Καθώς οδηγούσε η μαμά μου σκεφτόμουν εκείνο το τζιν από ένα μαγαζί που το είχα δει και ήθελα να το αγοράσω. Όποτε αποφασίσαμε με την μαμά μου να πάω να το πάρω . Όταν πήγαμε και το δοκίμασα είπα ότι: "αυτό είναι θα το αγοράσω ". Το τζιν ήταν 30€ με έκπτωση 15 %.Όταν πήγαμε να το πληρώσουμε η πωλήτρια μας έβγαλε λάθος τιμή. Η μαμά μου έξαλλη να φωνάζει και η πωλήτρια να την λέει να σταματήσει να φωνάζει . Εγώ εκείνη την ώρα αποφάσισα να κάνω την πράξη για να δούμε πιο είναι το αποτέλεσμα. Έβγαλα ένα μπλοκάκι και ένα στυλό από την τσάντα μου. Εγώ η μαμά μου και η πωλητήρια ξεκινήσαμε να κάνουμε την πράξη. Η λύση ήταν :15%• 30€=15/100•30=450/100 =45:10= 4,5 € Άρα 30-4,5=25,5€.Η πωλήτρια τελικά κατάλαβε το λάθος της και ζήτησε συγγνώμη.

Κωνσταντίνα Α4

Ποσό 2.000€ κατατέθηκε σε λογαριασμό της τράπεζας με επιτόκιο 5%. Πόσο είναι ο τόκος του: α). 1ου χρόνου και β). πόσο του 2ου?

Απάντηση:

       5                        10.000      

α). -----  ×  2.000 =  -------------  = 100€

     100                       100      

 

β). 1.000 + 100 = 1.100€

 

  5                        10.500

------  ×  2.100 =  -----------  =  105€

100                        100

Αναστασία Π. Α5

Σε μια μικρή συναυλία ήρθαν το 30% από τα 1.500. Πόσα άτομα ήρθαν;

30/100•1.500=45.000/100=450 άτομα

Ιωάννα Α5

Ο Γιάννης πήγε για ψώνια και αγόρασε ένα μπουφάν που έκανε 60€ που είχε έκπτωση 30% , μία ζακέτα 35€ με έκπτωση 10% και τέλος ένα παντελόνι 30€ με έκπτωση 5%.

Α) Να βρεις πόσο έκαναν όλα μαζί με την έκπτωση

Β) Να βρεις πόσο έκανε το καθένα ξεχωριστά                  

60*30/100=60*30/100=1800/100=18€                                              60-18=42

35*10/100=35*10/100=350/100=3,5                                               35-3,5=31,5

30*5/100=3*5/100=150/100=1,5                                                     30-1,5=28,5

28,5+31,5+42=102

Aλέξης Α6

Εγώ με τον φίλο μου πήγαμε για ψώνια. Βρήκαμε ένα φούτερ όπου κόστιζε 30$ και είχε 20% έκπτωση και ένα παντελόνι με 25$ με 10% έκπτωση. Πόσο θα κάνουν και τα δύο μαζί;

Φούτερ:30×20=600:100=6$ 30-6=24$

Παντελόνι:25×10=250:100=2,50$ 25-2,5=22,5$

Σύνολο:24+22,5=46,5$

Αλέξανδρος Α2

Σε ένα χωριό κατοικούν 300 άτομα. Μέχρι την ηλικία των 30 ετών είναι το 24% του χωριού. Από την ηλικία των 31 έως 60 είναι το 40% και στην ηλικία από 60 και άνω είναι οι υπόλοιποι. Στην ηλικία των 31 έως 60 το 40% είναι άντρες.

Να βρείτε:

Α) Τι ποσοστό αντιπροσωπεύει η ηλικιακή ομάδα των 60 ετών και άνω

Β) Πόσα είναι τα άτομα σε κάθε ηλικιακή ομάδα

Γ) Πόσες είναι οι γυναίκες και πόσοι οι άντρες στη 2^η ηλικιακή ομάδα

ΛΥΣΗ:

α) 24+40=66

100-66=34

34%

β)300x24%=72 άτομα

300x40%=120 άτομα

300x34%=102 άτομα

γ)2η ηλικιακή ομάδα    120x40%=48 άνδρες           120-48=72 γυναίκες

Παναγιώτης Α6

ΙΣΤΟΡΙΑ - ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (ΕΚΟΥΤΣΙΔΟΥ ΣΤ, ΠΕ02)

Υποθέστε ότι είστε εργάτης σε εργοστάσιο ή ορυχείο κατά την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Γυρνάτε ένα βράδυ στο δωμάτιό σας μετά από μια ακόμη εξαντλητική ημέρα και γράφετε στο ημερολόγιό σας τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας για τον τρόπο ζωής σας.

(επικοινωνιακό πλαίσιο: ημερολόγιο)

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ακόμη μια μέρα που πέρασα δύσκολα..... Νιώθω μέρα με τη μέρα το σώμα μου να καταρρέει, τα πόδια και τα χέρια μου δεν τα αισθάνομαι καθόλου. Θέλω κάποια στιγμή όλα αυτά να τελειώσουν. Αισθάνομαι πως καταπιέζομαι σε μεγάλο βαθμό και μου έρχεται να ξεσπάσω σε κλάματα. Μας μεταχειρίζονται απάνθρωπα και δε μας σέβονται καθόλου. Κανένας από εμάς όμως δεν τολμάει να μιλήσει......

Μιχαέλα, Γ6

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Μόλις γύρισα από τη δουλειά στο εργοστάσιο. Είμαι πολύ κουρασμένη... Μακάρι να μπορούσαμε να δουλεύουμε λιγότερες ώρες. Οι συνθήκες ζωής μου είναι απαίσιες. Το σπίτι μου - με το ζόρι το αποκαλώ σπίτι - είναι πολύ φτωχικό και το μοιράζομαι με πολλά άλλα άτομα. Κυκλοφορούν πολλές αρρώστιες και οι περισσότεροι είναι άρρωστοι. Πολλές γυναίκες είναι έγκυες και συνεχίζουν να δουλεύουν. Αυτό, βέβαια, είναι πολύ κακό και εύχομαι κάποια στιγμή να αλλάξουν οι συνθήκες εργασίας. Αυτή τη στιγμή πεινάω πάρα πολύ αλλά δεν μπορώ να φάω γιατί πρέπει να αφήσουμε φαγητό και για τις άλλες μέρες. Συνήθως δεν πεινάω τόσο, επειδή έχω μάθει να αντέχω με τη λίγη ποσότητα φαγητού αλλά σήμερα είδα μια έγκυο γυναίκα να κλαίει. Φοβόταν για τη ζωή της και τη ζωή του παιδιού της και φυσικά τη λυπήθηκα και της έδωσα το ψωμί μου. Ελπίζω κάποτε να τελειώσει όλο αυτό, επειδή έχω βαρεθεί με τον τρόπο που μας φέρονται στη δουλειά αλλά και με τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζούμε.

Κώστας, Γ1

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Η σημερινή μέρα δε διαφέρει και πολύ από τις άλλες. Είναι το ίδιο κουραστική και μουντή όπως και οι υπόλοιπες. Πέρασα 16 ώρες κλεισμένη στο εργοστάσιο, ο χώρος ήταν μέσα στην υγρασία και οι συνθήκες χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Κι εγώ γίνομαι όλο και πιο ευάλωτη με τα προβλήματα που επικρατούν μέσα στην οικογένειά μου. Η μητέρα και ο πατέρας μου είναι στεναχωρημένοι και συνέχεια νευριασμένοι λόγω της κούρασης. Τα χρήματα δε μας φτάνουν ούτε για να φάμε. Σήμερα ο κόπος μου πήγε στράφι. Δούλεψα τόσες ώρες και δεν πληρώθηκα ούτε λίρα. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Θέλω να τα παρατήσω αλλά παράλληλα θέλω να φανώ χρήσιμη. Δε θέλω να είμαι απλά ένα βάρος στην οικογένεια, ένα ακόμα στόμα που πρέπει να ταϊστεί. Θέλω να συνεισφέρω κι εγώ στα έξοδα του σπιτιού, Τώρα θα πρέπει να σε αφήσω. Αύριο με περιμένει η ίδια εξουθενωτική καθημερινότητα....

Ιωάννα, Γ1

Αγαπητό ημερολόγιο,

Άλλη μία εξουθενωτική και εξαντλητική ημέρα μόλις τελείωσε. Όπως πάντα, έτσι και σήμερα, υπέμεινα τις αντιξοότητες της δύσκολης και επίπονης εργασίας μου. Όντας υποταγμένος σε ένα τυραννικό καθεστώς, βιώνοντας μία αμείλικτη και βάναυση καθημερινότητα όπου οι ώρες ύπνου είναι λιγοστές και τα διαλείμματα ανύπαρκτα, δουλεύω ασταμάτητα 15 ώρες, σε απάνθρωπες συνθήκες, μη διαφέροντας σε τίποτα από έναν δούλο…  Παρά τον μόχθο και τη σκληρή προσπάθεια που καταβάλλω, η ζωή μου γίνεται συνεχώς χειρότερη. Η αμοιβή μου είναι μηδαμινή και ανεπαρκής. Ως αποτέλεσμα, δε δύναμαι πια να θρέψω και την ίδια μου την οικογένεια, ούτε να της προσφέρω τα απαραίτητα προς το ζην. Βρίσκομαι σε απόγνωση και νιώθω πραγματική απελπισία, βιώνοντας την πλήρη απαξίωση και εξαθλίωση. Ελπίζω, και εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου πως κάποτε θα μπορέσουμε τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι εργάτες που βρίσκονται στη θέση μου, να ζήσουμε και πάλι αξιοπρεπώς, διεκδικώντας τα δικαιώματα μας…

Χρήστος, Γ4

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα ήταν μια ακόμα κουραστική μέρα. Μόλις γύρισα από τη δουλειά και είμαι υπερβολικά κουρασμένη για να κάνω το οτιδήποτε. Αισθάνομαι την κάθε μέρα της ζωής μου να γίνεται όλο και πιο κουραστική. Σήμερα, όπως πάντα, δούλεψα πολύ σκληρά για 14 ώρες συνεχόμενα και στο τέλος πάλι η πληρωμή μου ήταν ψίχουλα. Αν οι συνθήκες εύρεσης εργασίας δεν ήταν τόσο δύσκολες, θα είχα φύγει από αυτό το μέρος για να βρω μια καλύτερη δουλειά αλλά στην εποχή μας είναι καλό που έχω ό,τι έχω τώρα και δε θα έπρεπε να παραπονιέμαι. Κάθε μέρα όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα παρά να σκέφτομαι πώς θα ήταν οι ζωές ολονών μας αν ήμασταν σε δικά μας σπίτια και όχι αυτά τα μικρά δωματιάκια που έχουμε ή πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να διαλέξουμε τη δουλειά μας χωρίς να αναγκαζόμαστε να κάνουμε κάτι που δε μας αρέσει ή αν μπορούσαμε να κάνουμε παράπονα χωρίς κανένα φόβο. Μπορεί και ελπίζω να το μάθουμε στο μέλλον....

Μαρία, Γ5

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ήταν μια συνηθισμένη και κουραστική μέρα στη δουλειά.  Έχω πολύ καιρό να δω τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι τυχερός που δεν έχω αρρωστήσει, αφού οι συνθήκες ζωής μας είναι άθλιες. Οι περισσότεροι έχουν ήδη αρρωστήσει. 

Ξύπνησα το πρωί και με όσους μένουμε μαζί στο ίδιο σπίτι και δουλεύουμε στο ίδιο εργοστάσιο πήγαμε στη δουλειά. Δούλευα για πολλές ώρες με ελάχιστο σταματημό. Έκατσα για λίγη ώρα μόνο να φάω το ίδιο ψωμί όπως κάθε μέρα, αν και υποθέτω πως είναι καλύτερο από το τίποτα. Μετά από ένα 12ωρο δουλειάς γύρισα σπίτι και το μόνο που σκέφτομαι είναι να πέσω για ύπνο για όσο προλαβαίνω...

Γιάννης, Γ2

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Περνάω πολύ δύσκολα όλον αυτόν τον καιρό με τη δουλειά. Προσπαθώ να προσφέρω τα πάντα στην οικογένειά μου αλλά δε φτάνει. Μέχρι και τα παιδιά μας αναγκάζονται να δουλέψουν και να βοηθήσουν. Εργαζόμαστε 12-16 ώρες καθημερινά, δίχως ούτε μια μ΄ρα παύσης και ο μισθός μας δεν είναι αρκετός για να ζήσουμε καλά. Ίσα ίσα φτάνει μόνο για την τροφή μας. Δε ζούμε σε δικό μας σπίτι, ζούμε στριμωγμένοι πολλοί μαζί σε μικρά και ανθυγιεινά σπίτια. Είναι πολύ επικίνδυνα και το γεγονός πως πολλοί από εμάς πεθαίνουν νέοι με τρομοκρατεί. Άκουσα τις προάλλες δυο εργάτες να μιλάνε μεταξύ τους και ο ένας είπε στον άλλον πως το 1827, την προηγούμενη δηλαδή χρονιά, ο μεσος όρος ζωής των εργατών της γαλλικής αυτής βιομηχανικής πόλης που ζούμε, ήταν τα 27 χρόνια. Δε θέλω να πεθάνω και κι εγώ τόσο νέα. Θέλω να περάσει αυτό το μαρτύριο και να ζήσω κι εγώ τη χαρούμενη ζωή που αξίζω. Είναι άδικο. Γιατί όχι κι εμείς; Νιώθω κουρασμένη ψυχικά και σωματικά. Θέλω απλά να τελειώσει όλο αυτό. Τώρα πάω για ύπνο, γιατί νιώθω τα βλέφαρά μου να βαραίνουν...

Ιωάννα, Γ1

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα όπως και οι υπόλοιπες. Γύρισα σπίτι πολύ εξαντλημένος και δεν έχω κουράγιο για τίποτα, αλλά πρέπει να κάνω πολλά πράγματα. Κάθε βράδυ, την ώρα του ύπνου μου έρχονται τα κλάματα της κούρασης και της καταπίεσης. Κάθε μέρα μας πιέζουν να πηγαίνουμε στη δουλειά από τα χαράματα και γυρνάμε αργά το απόγευμα. Εκεί μας κακομεταχειρίζονται αλλά δεν μπορούμε να πούμε κάτι γιατί χρειαζόμαστε τη δουλειά για να ζήσουμε...

Ανδριάνα, Γ6

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Μόλις γύρισα από τη δουλειά μου στο εργοστάσιο. Είμαι πολύ κουρασμένη. Μακάρι να δουλεύαμε λιγότερες ώρες. Οι συνθήκες εργασίας είναι απαίσιες, το σπίτι μου - με το ζόρι το αποκαλώ σπίτι - είναι πολύ φτωχικό και το μοιράζομαι με πολλά άτομα. Επίσης, πολλές αρρώστιες κυκλοφορούν και οι περισσότεροι στο σπίτι μου είναι άρρωστοι.  Πολλές γυναίκες είναι έγκυες και συνεχίζουν να δουλεύουν. Αυτό είναι πολύ κακό, γιατί κινδυνεύει  και η δική τους ζωή και των μωρών τους. Αυτή τη στιγμή πεινάω πάρα πολύ αλλά δεν μπορώ να φάω γιατί πρέπει να κρατήσουμε φαγητό και για τις άλλες μέρες. Συνήθως δεν πεινάω τόσο, επειδή έχω μάθει να αντέχω με τη λίγη ποσότητα φαγητού, αλλά σήμερα είδα μια έγκυο γυναίκα να κλαίει, επειδή φοβόταν γι' αυτήν και για το παιδί της, και φυσικά τη λυπήθηκα και της έδωσα το ψωμί μου. Ελπίζω κάποτε να τελειώσει όλο αυτό γιατί έχω βαρεθεί με τον τρόπο που μας φέρονται και είμαι σίγουροι ότι όλοι συμφωνούν.

Νεφέλη, Γ2

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Είμαι πολύ κουρασμένη. Δεν έχω καθόλου όρεξη για τίποτα. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ αυτόν τον καιρό που ήρθα στην πόλη να δουλέψω στο εργοστάσιο και η πείνα που έχω με κάνει χειρότερα. Η ζωή μου πάει από το κακό στο χειρότερο. Το σπίτι μου είναι μικρό σαν ένα κουτί, οικονομικά τα πάω χάλια. Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον. Έχω κουραστεί πάρα πολύ και και δεν ξέρω πώς να βοηθήσω τον ίδιο μου τον εαυτό. Υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να βρω ούτε ένα ψίχουλο να φάω. Δουλεύω 16 ώρες για το τίποτα. Δεν έχω ούτε μια μέρα ανάπαυσης και πρέπει να δουλεύω σκληρά και ασταμάτητα για να μπορέσω να πάρω κάτι έστω κι αν είναι μηδαμινό. Έχουν χαθεί τόσοι συνομήλικοί μου αυτόν τον καιρό, γιατί και αυτοί δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες.

Ευτυχία, Γ3

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

 Άλλη μια δύσκολη μέρα πέρασε. Για πόσο ακόμα θα αναγκαζόμαστε εγώ και τα παιδιά μου να δουλεύουμε σε αυτό το άθλιο μέρος; Είμαι εξαντλημένη! Δεν νιώθω καν τα πόδια μου, το μόνο που νιώθω είναι ότι θα καταρρεύσω. Έχω όμως και δύο παιδιά να φροντίσω, αν και με τον μισθό που παίρνω μας βλέπω να πεθαίνουμε της  πείνας. Τρώμε από το ίδιο ψωμί εδώ και πέντε ημέρες. Τα καημένα πρέπει να πεινάνε πολύ. Τι φταίνε και αυτά τα κακόμοιρα να δουλεύουν από τα ξημερώματα έως αργά το απόγευμα; Μετά τι; Και που γυρνάνε σπίτι σάμπως ξεκουράζονται; Με τέτοιο κρύο που έχει το δωμάτιο ούτε τα χέρια τους δεν μπορούν να ζεστάνουν. Τα ακούω να τουρτουρίζουν και μου πονάει η καρδιά. Εύχομαι να γυρίσουμε στο ζεστό σπιτικό μας και να δω τα παιδιά μου να βρίσκουν το χαμένο τους χαμόγελο.

Χριστίνα, Γ5

Αγαπητό ημερολόγιο,

            Σήμερα η μέρα μου στο ορυχείο ήταν πολύ εξαντλητική. Το σώμα μου βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, πονάει πολύ και είναι γεμάτο πληγές. Το πέτρωμα είναι πολύ σκληρό και όλο και περισσότερο η δουλειά από μέρα σε μέρα γίνεται δυσκολότερη. Σήμερα έγινε κατολίσθηση, ευτυχώς όχι στο μέρος  το δικό μου. Σκοτώθηκαν δέκα άνθρωποι. Αυτή τη φορά στάθηκα τυχερός. Όμως την επόμενη φορά, άραγε ποιος ξέρει; Θα επιζήσω; Δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου. Μακάρι να τελειώσει γρήγορα κι αυτό το μαρτύριο. Να ζήσω κι εγώ λίγο ανθρώπινα. Η ζωή μου φεύγει και φεύγει γρήγορα, ψάχνοντας για χρυσό σε αυτό το άθλιο ορυχείο. Τα μάτια μου κλείνουν. Αύριο είναι μία άλλη μέρα.

Ίσως μία μέρα καλύτερη!

Θα δείξει!

Ελένη, Γ1

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα πάλι τα ίδια... Όλη την ημέρα φτιαρίζω και βάζω κάρβουνα στη μηχανή. Όμως το αφεντικό σήμερα δεν ήταν ευχαριστημένο και μου έκοψε το μεροκάματο. Έτσι έμεινα νηστικός. Προσπαθώ να συνηθίσω τη δουλειά και τις συνθήκες ζωής μου εδώ αλλά μου λείπει το σπίτι στο χωριό, ο ήλιος που έφεγγε στο κεφάλι μου όταν όργωνα το χωράφι και το απαλό γρασίδι που ξάπλωνα κάτω από την καρυδιά. Μου λείπει πολύ το χωριό μου και μακάρι να μπορέσω να γυρίσω πίσω στο μέρος που αγαπώ τόσο πολύ.

Κανέλλος, Γ3

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ξύπνησα στις πέντε τα ξημερώματα,  για να ετοιμαστώ να πάω στην δουλειά. Ήμουν άρρωστος αλλά δεν γινόταν να πάρουμε άδεια, γιατί δε μας επιτρέπεται να λείψουμε από τη δουλειά και δεν μπορούσα να χάσω τη μόνη πηγή εισοδήματός μου. Όταν έφτασα στο εργοστάσιο, έπιασα κατευθείαν δουλειά. Η κατάσταση στο εργοστάσιο ήταν άθλια. Είχε πολύ ζέστη και απαγορευόταν να κάνουμε διαλείμματα για να ξεκουραστούμε. Ο μισθός ήταν ένα ψωμάκι και λίγα λεφτά που δεν ήταν επαρκή ούτε για ένα άτομο, παρ’ όλο που έχω μια οικογένεια να φροντίσω. Σχολάω συνήθως στο 16ωρο και επιστρέφω σπίτι το βράδυ. Η κατάσταση στο σπίτι δεν είναι ούτε αυτή καλή αφού δεν έχουμε λεφτά για θέρμανση τον χειμώνα και το φαγητό δεν φτάνει. Όταν επιστρέφω σπίτι, το μόνο που θέλω να κάνω είναι να φάω και να κοιμηθώ αλλά ο χρόνος και τα χρήματα δεν είναι αρκετά ούτε και γι’ αυτό.

Χριστόφορος, Γ2

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Είμαι εξαντλημένη! Δουλεύω κάθε μέρα 16 ώρες. Δεν έχω να φάω! Με τέτοιο μισθό δεν έχω τη δυνατότητα να ταΐσω την οικογένειά μου. Έχω αδυνατίσει τόσο πολύ που δεν μπορώ να περπατήσω. Νιώθω πιο αδύναμη όσο ποτέ! Οι συνθήκες στη δουλειά μου είναι άθλιες και επικίνδυνες. Έβαλαν και τα παιδιά μου να δουλέψουν. Αναγκάστηκα να τα αφήσω. Είναι 10 και 9 ετών. Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να βάλεις ένα τόσο μικρό παιδί να δουλεύει 16 ώρες σε ένα τέτοιο μέρος; Από τότε που ήρθαμε στην πόλη είμαστε στριμωγμένα πολλά άτομα μαζί σε μικρά και ανθυγιεινά σπίτια. Φοβάμαι! Χτες έχασα τον αδελφό μου. Κατάφερε να ζήσει μέχρι τα 25! Φοβάμαι για μένα και τα παιδιά μου. Κρυώνουμε, πεινάμε.....

Βασιλική, Γ3

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ήταν μια ακόμη κουραστική ημέρα. Γύρισα ξανά απ' τη δουλειά στο σπίτι αργά το βράδυ και το μόνο που θέλω είναι να φάω και να κοιμηθώ, διότι ξέρω πως και αύριο θα είναι ξανά μια κουραστική μέρα. Δουλεύω 14 ώρες χωρίς κάποιο διάλειμμα και ο μισθός που βγάζω είναι πολύ μικρός. Ίσα ίσα μου φτάνει να φάω. Πολλοί στην ηλικία μου πεθαίνουν λόγω του τρόπου ζωής μας, λόγω της φτώχειας. Το μέρος που κατοικούμε είναι πολύ μικρό και ζούμε στιμωγμένοι. Η ζωή μου δεν είναι καθόλου καλή και εύχομαι στο μέλλον τα παιδιά και γενικά όλοι να μη ζούνε κάτω από τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες.

Γιώργος, Γ3

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα η μέρα μου ήταν πολύ κουραστική και εξουθενωτική, όπως είναι μια απλή καθημερινή μέρα της ζωής μου και της ζωής κάθε εργάτη που δουλεύει σε εργοστάσια και ορυχεία των πόλεων. Σήμερα αν και είμαι πολύ κουρασμένος διότι δούλευα 16 ώρες συνεχόμενα χωρίς σταματημό, ένιωσα την ανάγκη να κάτσω και να γράψω για τα πράγματα που με απασχολούν τώρα και για τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου για τον τρόπο ζωής μου. Θέλω να ξεφύγω από αυτή τη ζωή διότι είναι πολύ ανυπόφορη και καταθλιπτική. Δουλεύω 16 ώρες για λίγα χρήματα για να πάρω λίγο φαγητό για μένα και την οικογένειά μου. Το ίδιο κάνουν και η γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Δουλεύουμε για να πάρουμε ψίχουλα. Δεν ξέρω τι να κάνω, πρέπει όμως να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Πρέπει κάτι να γίνει, όμως μόνος δεν μπορώ να τα καταφέρω. Πρέπει να οργανωθούμε όλοι οι εργάτες και να επαναστατήσουμε για τα δικαιώματά μας, την οικογένειά μας και πάνω απ’ όλα τη ζωή μας! Κοίτα να δεις που κάποια παλιομηχανήματα κάνουν κουμάντο στη ζωή μας! Τέλος πάντων, πρέπει να πάω να κοιμηθώ γιατί είμαι πολύ κουρασμένος και πρέπει να κοιμηθώ γιατί σε 5 ώρες πρέπει πάλι να πάω στη δουλειά. Αντίο.

Σάββας, Λεωνίδας, Γ4

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Άλλη μία κοπιαστική μέρα τελείωσε. Σήμερα δούλευα 16 ώρες συνεχόμενα και είμαι πτώμα στην κούραση. Επεξεργαζόμασταν κάποιες πρώτες ύλες που μας ήρθαν προχθές και δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα. Αυτό το εργοστάσιο στο οποίο δουλεύω δεν έχει καθόλου εξαερισμό και πιστεύω ότι αν δουλέψω εδώ για πολλά χρόνια, θα κάνω κακό στην υγεία μου. Επιπλέον, οι μηχανές δεν έχουν περίφραξη και φοβάμαι μήπως προκληθεί κάποιο ατύχημα σε εμένα ή σε κάποιο συνάδελφό μου. Ελπίζω τα πράγματα να γίνουν καλύτερα αλλιώς σκοπεύω να γυρίσω πίσω στο χωριό μου.

Μαρία, Γ1

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα πέρασα μια εξουθενωτική μέρα μέρα στη δουλειά. Ήταν πολύ απαίσια. Έπρεπε να κουβαλήσω πολλά κιλά φορτία και χωρίς κανένα διάλειμμα. Είμαι 16 ώρες χωρίς να φάω και χωρίς να πιω νερό. Το σώμα μου δεν αντέχει άλλο. Είναι γεμάτο με πληγές. Και το δωμάτιο που ζω είναι χωρίς τουαλέτα και χωρίς νερό. Όλα είναι κοινά και υπαίθρια. Τώρα το μόνο που θέλω είναι να πέσω για ύπνο αλλά αύριο πάλι θα πάω στο εργοστάσιο....

Ραφαήλ, Γ3

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ήταν μια πολύ κουραστική μέρα όπως όλες οι άλλες από τότε που ήρθα στην πόλη για να δουλέψω στο εργοστάσιο. Νιώθω πολύ αδύναμη, έχω μέρες να βγω στο φως του ήλιου και να φάω ένα αξιοπρεπές φαϊ. Τις τελευταίες μέρες δεν έχουμε φαγητό, καθώς δε μας έχουν πληρώσει ακόμα και δε μας έχει απομείνει κάτι στο σπίτι εκτός από λίγο ψωμί. Επίσης, σήμερα τραυματίστηκα στο εργοστάσιο αλλά δεν μπόρεσα να κάνω κάτι για να περιποιηθώ το τραύμα μου, γιατί άμα με έβλεπαν να φεύγω από το πόστο μου θα με φώναζαν ή θα με απέλυαν. Οπότε συνέχισα να δουλεύω τραυματισμένη... Θέλω να τελειώσει κάποτε αυτό το μαρτύριο και να μπορούμε να ζήσουμε όλοι ανθρώπινα και με τα δικαιώματα που μας αναλογούν.

Ειρήνη, Γ6

Aγαπητό μου ημερολόγιο.

      

Πριν από λίγο καιρό έφτασα στο Λονδίνο και το πρώτο  που  είδα στους δρόμους ήταν να περπατάνε ευγενείς και πλούσιοι άνθρωποι.

Τους είδα να κουτσομπολεύουν τα βιομηχανικά προϊόντα , δηλαδή, τα ατμόπλοια , τα φανάρια, το αυτοκίνητο , τις μοτοσυκλέτες , τις κινηματογραφικές μηχανές κτλ.

Αλλά, οι εργάτες και οι αγρότες που πήγαν;

Στην άκρη του πεζοδρόμου στέκεται ένας αστυνόμος, πήγα και τον ρώτησα:

-        Καλησπέρα κύριε που πήγαν οι εργάτες και οι εργάτες ;

Και ο αστυνόμος μου είπε:

-        Οι εργάτες και οι αγρότες, είναι στο εργοστάσιο , ακριβώς πέρα από τον μεγάλο Μπεν.

Κι έτσι καθώς πήγα να βρω το κτήριο που έβγαζε καπνό σαν τον καπνό της φωτιάς. Είδα ένα μικρό ορφανό παιδί που τα χέρια και το προσωπάκι του ήτανε μες το κάρβουνο, λες και βάφτηκε από μια μαύρη μπογιά.

Εγώ το λυπήθηκα και το έκρυψα στα σοκάκια της πόλης , στα βαρέλια του λιμανιού , του έδωσα την τυρόπιτα που έχω μαζί μου και η κοιλίτσα του αγοριού χόρτασε και το αγοράκι μου είπε :

-        Ευχαριστώ κυρία.

-        Παρακαλώ μικρέ.

-        Πώς σε λένε;

-        Με λένε John.

-        Πόσο χρονών είσαι;

-        8 χρονών αγόρι.

-        Πού είναι οι γονείς σου ;

-        Οι γονείς μου πέθαναν από έναν τύφο από το ανθυγιεινό σπίτι μας.

-        Ωχ, τι κακό έζησες.

-        Άστα, από τότε που έμεινα μόνος  δουλεύω όλη την ώρα μπροστά στα μηχανήματα του εργοστασίου.

-        Δηλαδή;

-        Δηλαδή, όλη την ώρα από το πρωί μέχρι το βράδυ  είμαι στη βιομηχανία.

-        Αμάν, τέλος πάντων.

-      Λοιπόν, εγώ πρέπει να φύγω.

 -      Αντίο μικρό αγόρι.

-        Αντίο κυρία.

Έτσι , συνέχισα τον δρόμο για τη βιομηχανία του Λονδίνου και όταν έφτασα εκεί, μπήκα μέσα .

Είδα εργάτες, άνδρες , γυναίκες, παιδιά  να δουλεύουν όλη την ώρα.

Ξαφνικά , ένα χέρι ενός άνδρα με άγγιξε στον ώμο μου και…..

Όταν γύρισα απότομα το κεφάλι μου , είδα πρόσωπο με πρόσωπο  το αφεντικό της βιομηχανίας.

 Και αυτός με ρώτησε με απότομο και αυστηρό ύφος:

- Τι κάνεις εσύ εδώ ?

-   Ποια είσαι εσύ?!

-   Είμαι η Κωνσταντίνα και ήρθα εδώ για να δω τι γίνεται.

-   Φύγε από το εργοστάσιό μου , αλλιώς θα φωνάξω την αστυνομία και θα φταις μόνο εσύ αν δεν με ακούς .

-        Σιγά καλέ το χέρι μη μου σφίγγεις.

-        Ε, τότε γιατί μπήκες μες τη βιομηχανία?

-        Για να δω τι κάνουν οι μηχανές σας , πως λειτουργούν , τι δουλειές κάνουν και ψάχνω κι εγώ για δουλειά.

Κι έτσι τ ’αφεντικό της βιομηχανίας με οδήγησε στην αίθουσα με τη μεταλλουργία , όπου εκεί, οι εργάτες ασχολούνται με τα μέταλλα , μετά στο τούνελ με το ανθρακωρυχείο , στη σήραγγα με τα κάρβουνα , στο θάλαμο που φτιάχνουν τα αυτοκίνητα, στο θάλαμο που φτιάχνουν τα φώτα . Όλη τη βιομηχανία είδα μαζί με το αφεντικό της βιομηχανίας , όταν έφτασα στον θάλαμο , το αφεντικό  μου άνοιξε την πόρτα και μου έδειξε έναν τεράστιο μηχανικό αργαλειό , ενώ στο καλαθάκι είχε νήματα, πολλά και μια χρυσή σαΐτα .

Το αφεντικό με ρώτησε αν θα ασχοληθώ με αυτόν. Εγώ του είπα το ναι και ασχολήθηκα από τις 8:00 το πρωί μέχρι τις 11:00 το βράδυ.

          Όταν τελείωσα τη δουλειά μου, το αφεντικό μου έδωσε ελάχιστα χρήματα παρά την κούραση από τις τόσες ώρες που δούλευα.

Τώρα είμαι στο σπίτι ενός αριστοκράτη για να φροντίσω το παιδί του , επειδή το αφεντικό της βιομηχανίας δεν με θέλει άλλο πια και γι’ αυτό με έστειλε σε αυτόν τον ευγενή κύριο.

Είμαι περίφημη για την καλή τύχη μου, είμαι λίγο κουρασμένη και πανευτυχής.

Πριν λίγες ώρες, καθώς κοίμιζα το κορίτσι, άκουσα φασαρία έξω στον δρόμο. Οι εργάτες έχουν ξεκινήσει αυτές τις ημέρες απεργία και διαδηλώσεις  για το 8ωρο  της εργασίας και άρχισε ο πόλεμος μεταξύ της αστυνομίας και των εργατών.

 Βγήκα για λίγο έξω στους δρόμους και κρύφτηκα κάτω από ένα βαρέλι, για να μη φάω κάνα ξύλο από την αστυνομία  και  σκοτωθώ.

Και ξαφνικά η αστυνομία άρχισε να κυνηγάει τους εργάτες και εγώ από το φόβο μου το έβαλα στα πόδια , κάποιος μου έβαλε τρικλοποδιά και έπεσα κάτω και διαλύθηκε το βαρέλι .

Η αστυνομία άρχισε να με επιτίθεται και εγώ άρχισα το τρεχαντήρι του λαγού.

Έτρεχα σε 10 δρόμους , 2 σοκάκια , 3 σταυροδρόμια και με λίγη τύχη κατάφερα και ξέφυγα από την αστυνομία και γύρισα σπίτι μου.

Πάλι καλά που σώθηκα από την αστυνομία αλλιώς αυτή θα με έριχνε με τα ρόπαλα  στον φρικτό θάνατο.

 Από δω και μπρος  θα προχέχω, γιατί υπάρχουν  άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να εκμεταλλευτούν τον συνάνθρωπό τους.

Κωνσταντίνα, Γ6